Uthaya
எஸ்எம்எஸ் குழுமம் எழுத்தாளர்
பத்தாம் பாகம்...
நடந்ந நிகழ்வு பவித்ரனுக்கு திரும்பத் திரும்ப ஞாபகம் வந்தது. தனது வீட்டில் அமர்ந்து, முன்னிருந்த எழுத்து மேசைமேல் அந்த லைட்டரை வைத்தான். உங்களுக்கு ஒரு கிப்ட் என்ற அவளின் வார்த்தை திரும்பத்திரும்ப ஞாபகம் வந்தது. எப்படி என் மீது சந்தேகம் எழுந்தது என திரும்பத்திரும்ப கேட்டுக்கொண்டவன், நினைவில் நீங்க கோயம்புத்தூரா என ரஞ்சனி கேட்ட கேள்வி விடை தந்தது.
ஆனால் எப்படி அவள் கோயம்புத்தூர் என கண்டறிந்தாள், என பவித்ரனால் கண்டுகொள்ள முடியவில்லை. அவள் வேறு எதையெல்லாம் கண்டறிந்துள்ளாள் என்றும் தெரியாததால், சர்வ ஜாக்கிரதயாக நடந்துகொண்டு, வந்ததை சத்தமில்லாமல் நிகழ்த்த முடிவெடுத்தான்.
ரஞ்சனி, தனது வீட்டில் பவித்ரனை சந்தேகித்த தனது அறிவை திட்டிக்கொண்டிருந்தாள். பவித்ரன் ஒரு நாள் முழுவதும் தன்னை சந்திக்க வராதது குறித்து வருத்தமுற்றாள். அவளே பவித்ரனை அழைத்து பேசினாள். சம்பிரதாயத்திற்கு பேசியவன், நாளை சந்திப்பதாக கூறி வைத்துவிட்டான்.
நடத்த வேண்டியதை நாளையே முடித்துவிட்டு ஊருக்கு கிளம்ப திட்டமிட்டான் பவித்ரன்.
ரஞ்சனியின் திருமணம் ஒரு மாதத்தில் என முடிவு செய்யப்பட்டது. திருமணம் கோயம்புத்தூரிலும், ஒருவாரம் கழித்து சென்னையில் ரிசப்சன் எனவும் முடிவு செய்யப்பட்டது. திருமணத்திற்கு ஒருவாரமே இருப்பதால், திருமணத்திற்கு முதல்நாள் வரும் சொந்தங்களுடன் நிச்சயம் நடத்த முடிவு செய்யப்பட்டது.
ரஞ்சனி திருமணமாகப் போவதால், தனது பணிகளுக்காக, ராஜாவை நியமித்தாள். தனது வேலைகளையும், கடையின் விதிமுறைகளையும் ஒவ்வொன்றாக சொல்லிக்கொடுத்தாள்.
மதியம் உணவு நேரம் தாண்டியும், அவளும் உண்ண செல்லவில்லை, அவனையும் விடாமல் ஒவ்வொரு வேலையாக சொல்லிக்கொண்டிருந்தாள்.
மேடம் லண்ச் என ராஜா ஞாபகப்படுத்தியும், வேலையப் பாருங்க, எல்லாத்தையும் குப்பை மாதிரி அங்கங்க ஸ்டோர் செய்து வைச்சிருக்கீங்க, ஒவ்வொரு பிராட்கட், டீலர் உடைய அக்கௌண்டும் தனித்தனியா வைக்கணும், பழைய வரவு செலவெல்லாம் இன்னும் ஒரே வாரத்துல முடிச்சிடுங்க, என அடுத்தடுத்து கட்டளைகளை ஊழியருக்கு பிறப்பித்தவண்ணம் இருந்தாள் ரஞ்சனி.
இதை ஒருவாரத்தில் முடிங்க, இதை நாளை முடிங்க என அவளின் பரபரப்பு கடையின் மேல்மட்ட ஊழியர்களிடையே மிகுந்த பரபரப்பை ஏற்படுத்தியது.
முடிவு, ஏன் இவ்வளவு அவசரப்படுறாங்க என்ற கேள்விக்கு விடையாக, கல்யாண செய்தி கசிய ஆரம்பித்தது. ரஞ்சனி இனி கடைக்கு வரப்போவதில்லை என்றும். அதனால் புதிதாக வருபவர்களுக்காக, அனைத்தும் வரிசைபடுத்தப்படுவதாகவும், ஆபீஸிலிருந்து, கேட் செக்யூரிட்டி வரை அனைவரும் முணுமுணுத்தனர்.
பவித்ரனின், அன்றைய வருகையும் அதற்கு தூபம் போட்டது.
மேடத்துக்கு கல்யாணமா, பாவம் மாப்பிள்ளை என்று சொன்னவர்கள்தான் அதிகம். பவித்ரனை பார்த்தவர்கள், அவனது அழகைப் பற்றி புகழ்ந்து, பார்காதவர்களை வெறுப்பேற்றினர்.
ஊழியர்களுக்கு மிகுந்த மகிழ்ச்சி, கல்யாணத்திற்காகவும், அதனால் கிடைக்கப்போகும், போனசிற்காகவும்.
கடையின் பிளம்பருக்கு காலையில் போன் செய்து வரச்சொன்னாள் ரஞ்சனி, அரைமணியில் வருகிறேன் என்றவன், அரைநாள் ஆகியும் வரவில்லை.
அவன் இன்னும் அரைமணிநேரத்துல வந்து சேரணும், இல்லனா அவனோட காண்ட்டாக்ட கட் பண்ணுங்க, என்றவள் அடுத்த வேலைக்கு சென்றுவிட்டாள்.
அடுத்த ஐந்து நிமிடத்தில் பிளம்பரிடமிருந்து போன் வந்தது, ஹலோ எனும் முன் கட்டானது, ரிசீவரை வைத்தவுடன் மீண்டும் கால் வந்து மீண்டும் கட்டானது.
அடுத்த போன்காலை எடுத்தவள் லைன் கிடைத்தவுடன் திட்ட ஆரம்பித்துவிட்டாள்.
உன்னோட பேசுறது ஒன்னுதான் என்னோட வேலைன்னு நினச்சியா? இன்னும் அறைமணிநேரத்துல வந்து சேர்ற, இல்ல காண்ட்ராக்ட கேன்சல் பண்ணீருவேன், பேன வை என முடித்தாள்
மறுமுனையில் பவித்ரன் சிரித்துக்கொண்டிருந்தான். அவன் கடையின் கார்பார்கிங்கில் இருந்து ரஞ்சனியை அழைத்திருந்தான். அப்போதுதான் பிளம்பர் என ரஞ்சனி திட்டியது. சரியென தானே மேலே சென்று அவளை அழைத்துச்செல்ல போனான்.
ரஞ்சனியின் அறையில், லேப்டாப்புடன் சிலரும், போனும் கையுமாக சிலரும், அவளிட்ட பணியை அவசர அவசரமாக செய்து கொண்டிருந்தனர். ஒவ்வொருவரையும் உட்கார்ந்த இடத்திலிருந்தே சுழற்றிக்கொண்டிருந்தாள்.
அறையின் வெளியே இருந்த பர்னீசர் ஹாலில் சிலர் வேலைபார்த்துக்கொண்டிருந்தனர்.
பவித்ரன் ரஞ்சனி அறையில் நுழைய, அவனை நிமிர்ந்து பார்த்தவர்கள், அடுத்த வினாடி வேலையில் மூழ்கினர்.
கணினியல் கவனமாக இருந்தவளின் முன்னே சொடுக்கிட்டவன், ரஞ்சனி என அழைத்தான். அனைவருக்கும் பகீரென்றது, தங்களை ஆட்டி வைப்பவளை ஒருவன் சொடுக்கிட்டு அழைத்து ரஞ்சனியை அவமானப்படுத்தியதாக கருதினர்.
ரஞ்சனி பவித்ரனைக் கண்டதும் முகம் மலர்ந்தாள். வேலை பளு, அவன் சொடுக்கிட்டு அழைத்தது எதுவும் அவளுக்கு தெரியவில்லை. சர்ப்ரைஸ்ஸா இருக்கு, ஆர் யூ ஓகே, கோபமில்லையே என இரண்டு நாட்கள் அவனை பார்க்காமல் இருந்த தவிப்பு, அவளையறியாமல் வெளிப்பட்டது.
அனைவரும் தங்களையே பார்ப்பதை கண்டவள், ஓகே காய்ஸ் மணி மூணுக்கு மேல ஆகுது, யூ ஆர் ஆல் டேக் யூவர் டைம் பார் லண்ச், என்றாள்.
அங்கிருந்த அனைவரும் அப்பாடா என கிளம்பிச்சென்றனர். பவித்ரனைப் பற்றி சலசலத்துக்கொண்டே சென்றனர்.
எதுவா இருந்தாலும் மேடம் வெட்டு ஒன்னு தூண்டு இரண்டுனு, பேசுவாங்க, இப்ப என்ன? எல்லார் முன்னாடியும் சுண்டி கூப்புடுறாங்க, அவங்க சிரிச்சிட்டே திரும்புறாங்க, என ஒரு பெண் தன் தோழியிடம் கேட்க, அப்பெண்ணோ அதுதான் காதல் போல , மேடம் அதுல தொபக்கடீன்னு குதுச்சுட்டாங்க போல, என்றாள் கேலியாக!
நடந்ந நிகழ்வு பவித்ரனுக்கு திரும்பத் திரும்ப ஞாபகம் வந்தது. தனது வீட்டில் அமர்ந்து, முன்னிருந்த எழுத்து மேசைமேல் அந்த லைட்டரை வைத்தான். உங்களுக்கு ஒரு கிப்ட் என்ற அவளின் வார்த்தை திரும்பத்திரும்ப ஞாபகம் வந்தது. எப்படி என் மீது சந்தேகம் எழுந்தது என திரும்பத்திரும்ப கேட்டுக்கொண்டவன், நினைவில் நீங்க கோயம்புத்தூரா என ரஞ்சனி கேட்ட கேள்வி விடை தந்தது.
ஆனால் எப்படி அவள் கோயம்புத்தூர் என கண்டறிந்தாள், என பவித்ரனால் கண்டுகொள்ள முடியவில்லை. அவள் வேறு எதையெல்லாம் கண்டறிந்துள்ளாள் என்றும் தெரியாததால், சர்வ ஜாக்கிரதயாக நடந்துகொண்டு, வந்ததை சத்தமில்லாமல் நிகழ்த்த முடிவெடுத்தான்.
ரஞ்சனி, தனது வீட்டில் பவித்ரனை சந்தேகித்த தனது அறிவை திட்டிக்கொண்டிருந்தாள். பவித்ரன் ஒரு நாள் முழுவதும் தன்னை சந்திக்க வராதது குறித்து வருத்தமுற்றாள். அவளே பவித்ரனை அழைத்து பேசினாள். சம்பிரதாயத்திற்கு பேசியவன், நாளை சந்திப்பதாக கூறி வைத்துவிட்டான்.
நடத்த வேண்டியதை நாளையே முடித்துவிட்டு ஊருக்கு கிளம்ப திட்டமிட்டான் பவித்ரன்.
ரஞ்சனியின் திருமணம் ஒரு மாதத்தில் என முடிவு செய்யப்பட்டது. திருமணம் கோயம்புத்தூரிலும், ஒருவாரம் கழித்து சென்னையில் ரிசப்சன் எனவும் முடிவு செய்யப்பட்டது. திருமணத்திற்கு ஒருவாரமே இருப்பதால், திருமணத்திற்கு முதல்நாள் வரும் சொந்தங்களுடன் நிச்சயம் நடத்த முடிவு செய்யப்பட்டது.
ரஞ்சனி திருமணமாகப் போவதால், தனது பணிகளுக்காக, ராஜாவை நியமித்தாள். தனது வேலைகளையும், கடையின் விதிமுறைகளையும் ஒவ்வொன்றாக சொல்லிக்கொடுத்தாள்.
மதியம் உணவு நேரம் தாண்டியும், அவளும் உண்ண செல்லவில்லை, அவனையும் விடாமல் ஒவ்வொரு வேலையாக சொல்லிக்கொண்டிருந்தாள்.
மேடம் லண்ச் என ராஜா ஞாபகப்படுத்தியும், வேலையப் பாருங்க, எல்லாத்தையும் குப்பை மாதிரி அங்கங்க ஸ்டோர் செய்து வைச்சிருக்கீங்க, ஒவ்வொரு பிராட்கட், டீலர் உடைய அக்கௌண்டும் தனித்தனியா வைக்கணும், பழைய வரவு செலவெல்லாம் இன்னும் ஒரே வாரத்துல முடிச்சிடுங்க, என அடுத்தடுத்து கட்டளைகளை ஊழியருக்கு பிறப்பித்தவண்ணம் இருந்தாள் ரஞ்சனி.
இதை ஒருவாரத்தில் முடிங்க, இதை நாளை முடிங்க என அவளின் பரபரப்பு கடையின் மேல்மட்ட ஊழியர்களிடையே மிகுந்த பரபரப்பை ஏற்படுத்தியது.
முடிவு, ஏன் இவ்வளவு அவசரப்படுறாங்க என்ற கேள்விக்கு விடையாக, கல்யாண செய்தி கசிய ஆரம்பித்தது. ரஞ்சனி இனி கடைக்கு வரப்போவதில்லை என்றும். அதனால் புதிதாக வருபவர்களுக்காக, அனைத்தும் வரிசைபடுத்தப்படுவதாகவும், ஆபீஸிலிருந்து, கேட் செக்யூரிட்டி வரை அனைவரும் முணுமுணுத்தனர்.
பவித்ரனின், அன்றைய வருகையும் அதற்கு தூபம் போட்டது.
மேடத்துக்கு கல்யாணமா, பாவம் மாப்பிள்ளை என்று சொன்னவர்கள்தான் அதிகம். பவித்ரனை பார்த்தவர்கள், அவனது அழகைப் பற்றி புகழ்ந்து, பார்காதவர்களை வெறுப்பேற்றினர்.
ஊழியர்களுக்கு மிகுந்த மகிழ்ச்சி, கல்யாணத்திற்காகவும், அதனால் கிடைக்கப்போகும், போனசிற்காகவும்.
கடையின் பிளம்பருக்கு காலையில் போன் செய்து வரச்சொன்னாள் ரஞ்சனி, அரைமணியில் வருகிறேன் என்றவன், அரைநாள் ஆகியும் வரவில்லை.
அவன் இன்னும் அரைமணிநேரத்துல வந்து சேரணும், இல்லனா அவனோட காண்ட்டாக்ட கட் பண்ணுங்க, என்றவள் அடுத்த வேலைக்கு சென்றுவிட்டாள்.
அடுத்த ஐந்து நிமிடத்தில் பிளம்பரிடமிருந்து போன் வந்தது, ஹலோ எனும் முன் கட்டானது, ரிசீவரை வைத்தவுடன் மீண்டும் கால் வந்து மீண்டும் கட்டானது.
அடுத்த போன்காலை எடுத்தவள் லைன் கிடைத்தவுடன் திட்ட ஆரம்பித்துவிட்டாள்.
உன்னோட பேசுறது ஒன்னுதான் என்னோட வேலைன்னு நினச்சியா? இன்னும் அறைமணிநேரத்துல வந்து சேர்ற, இல்ல காண்ட்ராக்ட கேன்சல் பண்ணீருவேன், பேன வை என முடித்தாள்
மறுமுனையில் பவித்ரன் சிரித்துக்கொண்டிருந்தான். அவன் கடையின் கார்பார்கிங்கில் இருந்து ரஞ்சனியை அழைத்திருந்தான். அப்போதுதான் பிளம்பர் என ரஞ்சனி திட்டியது. சரியென தானே மேலே சென்று அவளை அழைத்துச்செல்ல போனான்.
ரஞ்சனியின் அறையில், லேப்டாப்புடன் சிலரும், போனும் கையுமாக சிலரும், அவளிட்ட பணியை அவசர அவசரமாக செய்து கொண்டிருந்தனர். ஒவ்வொருவரையும் உட்கார்ந்த இடத்திலிருந்தே சுழற்றிக்கொண்டிருந்தாள்.
அறையின் வெளியே இருந்த பர்னீசர் ஹாலில் சிலர் வேலைபார்த்துக்கொண்டிருந்தனர்.
பவித்ரன் ரஞ்சனி அறையில் நுழைய, அவனை நிமிர்ந்து பார்த்தவர்கள், அடுத்த வினாடி வேலையில் மூழ்கினர்.
கணினியல் கவனமாக இருந்தவளின் முன்னே சொடுக்கிட்டவன், ரஞ்சனி என அழைத்தான். அனைவருக்கும் பகீரென்றது, தங்களை ஆட்டி வைப்பவளை ஒருவன் சொடுக்கிட்டு அழைத்து ரஞ்சனியை அவமானப்படுத்தியதாக கருதினர்.
ரஞ்சனி பவித்ரனைக் கண்டதும் முகம் மலர்ந்தாள். வேலை பளு, அவன் சொடுக்கிட்டு அழைத்தது எதுவும் அவளுக்கு தெரியவில்லை. சர்ப்ரைஸ்ஸா இருக்கு, ஆர் யூ ஓகே, கோபமில்லையே என இரண்டு நாட்கள் அவனை பார்க்காமல் இருந்த தவிப்பு, அவளையறியாமல் வெளிப்பட்டது.
அனைவரும் தங்களையே பார்ப்பதை கண்டவள், ஓகே காய்ஸ் மணி மூணுக்கு மேல ஆகுது, யூ ஆர் ஆல் டேக் யூவர் டைம் பார் லண்ச், என்றாள்.
அங்கிருந்த அனைவரும் அப்பாடா என கிளம்பிச்சென்றனர். பவித்ரனைப் பற்றி சலசலத்துக்கொண்டே சென்றனர்.
எதுவா இருந்தாலும் மேடம் வெட்டு ஒன்னு தூண்டு இரண்டுனு, பேசுவாங்க, இப்ப என்ன? எல்லார் முன்னாடியும் சுண்டி கூப்புடுறாங்க, அவங்க சிரிச்சிட்டே திரும்புறாங்க, என ஒரு பெண் தன் தோழியிடம் கேட்க, அப்பெண்ணோ அதுதான் காதல் போல , மேடம் அதுல தொபக்கடீன்னு குதுச்சுட்டாங்க போல, என்றாள் கேலியாக!