அத்தியாயம் 26:
கோழிகுஞ்சாட்டம் ..
உன் கையில் சுருண்டு நான் கிடக்கணும்...!
மஞ்சமே தேவை இல்லை
உன் மார்பில் மயங்கி நான் கிடக்கணும்.....
நீ....
பிச்சி பிச்சி என்னைத்திண்ண
பித்து நான் பிடிக்கணும்..
பிறந்த பலனெல்லாம்..
உன் அணைப்பிலே உணரனும்..
இச்சி இச்சி நீ கொடுக்க
நான் இன்பமா லயிக்கணும்..
இன்னதுன்னே தெரியாம
உன் உலத்துல நான் தொலையனும்....
இறுக்கமா நான் இருந்தா
உன் இதழொற்றல் கொடுக்கணும்..
இன்பமா நான் இருந்த
எனக்கு இனக்கமா நடக்கணும்...
வினாடி கூட பிரியாமல் உன் நூலாடையில்
நான் புதையனும்...
நோகாமல்,கோணாமல்... அதை நீ ரசிக்கணும்.....
இப்படி நொடிக்கு நூறு ஆசை இருக்க ... நூத்த கிழவி ஆகும்
முன்னே வந்துவிடு என் மாமா...
அவளை ஒரு நொடி கூட யோசிக்க விடாமல் தன் காரியத்தை கச்சிதமாக முடித்தான் விஸ்வா... அவன் அந்த செயினை போடும் வரையிலும் அவனுக்கு பதட்டம்தான்.
ஆனால் அவன் நினைத்த படி எதுவும் இல்லாமல் நல்ல படியாக அவர்களின் திருமணம் அரசு பதிவோடு முடிந்தது.
எல்லோருடைய பார்வையும் வித்யாசமாக தன் மேல் படுவதை புரியாமல் பார்த்துக்கொண்டிருந்தாள் அகலி.
அவன் அந்த செயினை கழுத்தில் போடும் போது அவள் உடலும் ஒரு முறை அதிர்ந்தே அடங்கியது.அவள் மனதில் பதிந்து போன விஷயங்கள் அதை தாண்டி அதிகம் யோசிக்க விடவில்லை.
அகலியின் உடல்நிலை ஓரளவு பரவாயில்லை என்று ஜனனி சொல்லவே அவளை டிஸ்சார்ஜ் செய்து எல்லோரும் தமிழின் வீட்டிற்கு வந்து விட்டனர்.
எல்லோரும் ஹாலில் அமர்ந்து பொதுவாக பேசிக்கொண்டிருந்தனர்.அப்பொழுது
சுந்தரி அகலியின் அப்பாவை நோக்கி ” அண்ணா எங்க பூர்வீக ஊருல வைகாசி திருவிழா ஆரம்பிக்க போறாங்க..ஒரு வாரம் முழுசும் ரொம்ப விசேஷமா இருக்கும்,
நீங்க எல்லோரும் குடுப்பத்தோடு கண்டிப்பா வரணும்,நாம எல்லோரும் போவதற்கு நான் ஜனனி அப்பாவை ஏற்கனவே ஏற்பாடு பண்ண சொல்லிட்டேன்,அகலிக்கும் மனசுக்கு ஒரு மாறுதலா இருக்கும் ”என்றார்.
ரத்தினம் “ இல்லமா அங்க எல்லாம் போட்டது போட்ட படி கெடக்கு... பாப்பாக்கு உடம்பு முடியலனோனதான் பார்க்க வந்தோம்... நான் ,அண்ணன், மூர்த்தி.மூன்றுபேரும் மூனுபக்கம் போனதா சமாளிக்க முடியும்,
மூர்த்தி” ஆமாங்க நான் பெத்துவச்சிருக்குறத தார் குச்சி வச்சி பின்னடியே விரட்டுனாதான் வேலை பார்ப்பான்,இல்லை படுத்து தூங்கிட்டு அரைபயலுவலோட சுத்திக்கிட்டு இருப்பான்,
அவனும் லோன் விஷயமா அலைஞ்சிட்டு இருக்கான் ,” என்றார்.
( அவன் சீன்ல இல்லனாலும் அவனை கலாய்க்காம இருக்கமாட்டீங்க போல பாவம் ராஜா).
சுந்தரிக்கும் அவர்கள் சொல்வது நியமாகவே பட்டது,தன் கணவனும்,தன் பிள்ளைகளும் தொழில் தொழில் என்று அலைவதை பார்த்தவர் ஆயிற்றே.
சரி என்று ஒத்துக்கொண்டவர்.” திருவிழாக்கு ஒரு நாள் முன்னாடியேவாவது கண்டிப்பா எல்லோரும் வரவேண்டும்" என்றும்
"இப்ப நாங்க அகலியையும் ,சந்தோஷையும் அலைச்சிக்கிட்டு போறோம்”என்றார்.
உடனே குறுக்க புகுந்த விஸ்வா” அம்மா சந்தோஷுக்கு கூட இங்க நிறைய வேலை இருக்குமா,அவன் கம்பெனில அவனுக்கு கொடுத்த வேலையை முடிச்சிட்டு ,அவன் அந்த வேலையை ரிசைன் பண்ண போறான்,இல்ல டா சந்தோஷ்” என்று அவனை அர்த்த பார்வை பார்த்தான்.
“நான் எப்படா அதெல்லாம் உன்னிடம் சொன்னேன்..நீ மட்டும் இல்லாமல் நான் மட்டும் எப்படி டா என் வேலையை பார்ப்பேன்,வேலையே உன் கம்பெனில தானடா” என்று நினைத்தவன்
அவனை முறைத்துக்கொண்டே “ ஆமா விஸ்வா” என்றவன்.
சுந்தரியிடம் திரும்பி அவன் சொன்ன அத்தனை விஷயங்களுக்கும் பெப்பர் ,காரம் எல்லாம் போட்டு கொஞ்சம் தூக்கலாகவே சொன்னான்,அவரும் நம்பி விட்டார். .
ஜனனியும் அவளுக்கு நிறைய அப்பாய்ன்மென்ட் இருப்பதால் 2 நாட்கள் கழித்து வருவதாக ஒப்புக்கொண்டாள்.
கடைசியாக அகலி ,விஸ்வா,முருகன்,சுந்தரி,டாக்டரிடம் கான்செல் செய்துவிட்டு கண்ணனையும் அழைத்துச்செல்வதாக முடிவுசெய்யப்பட்டது.
இவ்வளவு நேரம் வெறும் பார்வையாளராக இருந்த அகலிக்கு ஒன்னும் புரியவில்லை. மாமாவின் குடும்பத்தார் தீடீரென்று காட்டும் இவ்வளவு நெருக்கம்,அதேபோல் தன் குடும்பமும் நடந்து கொள்வது எல்லாம் வித்யாசமாக பட்டது.
கடைசியாக தான் மட்டும் அவர்களின் ஊருக்கு செல்லவேண்டும் என்றதும்,முனுக்கென்று கண்களில் கண்ணீர் வர “ நான் எங்கேயும் வரல” என்று அழுதுக்கொண்டே சொன்னாள்.
அவளின் அழுகையில் விஸ்வாவின் இலகு நிலை காணாமல் போய் குற்ற உணர்ச்சி தலை தூக்க அது கோபமாக உருமாறியது.
அவன் கோபமுகத்தை பார்த்தவள் அனிச்சை செயலாய் “ சந்தோஷ் “ என அவனிடம் செல்ல எழவே
விஸ்வா “ இருக்க இடத்த விட்டு நகர்ந்த நான் மனுசனா இருக்க மாட்டேன்” என்றான்.
அவள் பயபார்வையை பார்த்த சந்தோஷ் ”குழந்தை பயப்படுற டா விஸ்வா” என்க
டேய்”இன்னொரு தட இவளை கொழந்தைன்னு சொன்னா, உன்னை கொன்னுடுவேன் பாத்துக்க ,குழந்தையாம் குழந்தை,
அவளை சரி பண்ணனும் டா,அதுக்கு கொஞ்சிக்கிட்டு இருந்தா லாயக்கு படாது,முன்னாடியெல்லாம் எப்படி இருந்தவள் துரு துருன்னு"
அப்பெல்லாம் உன் குழந்தை என்னை எவளோ டார்ச்சர் பண்னிருக்கானு தெரியுமா, நான் தான் இவளுக்கு பயந்துகிட்டு எங்கயாவது ஒளிஞ்சிப்பேன்,
நீ நல்ல பெங்களூருல போய் எண்ஜாய் பண்ண,இவள்ட என்னை கோத்துவிட்டுட்டு,
(ரொம்ப பாதிக்க பட்டுருப்பானோ,
அந்த லவ் டார்ச்சர் தானடா விச்சுகுட்டி நான் எதுக்கு இருக்கேன் எல்லோரிடமும் நான் சொல்றேன்....என்னா அடி.. குழந்தையாம் குழந்தை...ம்க்கும்)
என்று கோபத்தில் ஆரம்பித்தவன் சிரிப்புடன் முடித்தான்.அங்கு உள்ள விஸ்வாவின் குடும்பத்தை தவிர பழைய அகலியின் டார்ச்சர் தெரியும் என்பதால் சிரிப்புடன் அமைதியாகி விட்டனர்.
அகலியின் பக்கம் திரும்பியவன் “என் கூட நீ ஊருக்கு வர யாரு வந்தாலும் வரலானாலும்,இன்னொரு தடை உன் கண்ணுல கண்ணீரோ,பயமோ தெரிந்தது இந்த விஸ்வா உயிரோட இருக்கமாட்டான்”.
அந்த வார்த்தையில்,அந்த பார்வையில் சொன்னதை செய்வேன் என்ற உறுதியை தவிர வேறொன்றும் இல்லை.
அவன் சொல்லிமுடித்தவுடன் அவள் கண்களில் கண்ணீர் அணைப்போட்டது போல நின்றது...அந்த பயத்தை கூட மிகவும் சிரமப்பட்டு கண்களில் தெரியாமல் மறைத்தாள்.
“அம்மா நீங்க கிளம்புங்க, வீட்ல போய் ட்ரெஸ்லாம் பேக் பண்ணிட்டு தமிழ் வீட்டுக்கு வந்துடுங்க,நான் அண்ணனுக்கு இன்னைக்கு செக்கப் இருக்குல அவனை நான் ஹாஸ்பிடல் அழைச்சிட்டு போய்ட்டு வந்துடுறேன்” என்றான்.
ஜனனி நேராக ஹாஸ்பிடல் செல்ல சுந்தரியையும்,முருகனையும்,அபார்ட்மெண்ட் வாசலில் இறக்கிவிட்டவன் ,” அப்பா அண்ணாவை கொஞ்சம் ரெடியா இருக்க வைங்க,நான் ஒரு அரை மணிநேரத்தில் வந்துடுறேன்” என்றவன் சென்றுவிட்டான்.
வீட்டுக்கு வந்த சுந்தரிக்கு தன் பெரிய மகனின் நினைவு வரவே..
“ ஏங்க கண்ணனோட இந்த நிலைமைக்கு நான்தானங்க காரணம்,இவளோ முட்டாளா இருந்து இத்தனை வருசமா இப்படி என் புள்ளைங்களோட வாழ்க்கையை பாலாக்கிட்டேனேங்க” என்று அழுத படி சொன்னார்.
முருகன் “ நூறு சதவிகிதம் நீ மட்டும் காரணம் இல்லை நானும்தான், அன்னைக்கு நீ செஞ்ச எல்லாத்தையும் நான் தடுத்திருந்தேனா இன்னைக்கு இந்த நிலமை யாருக்கும் வந்திருக்காது,ஆனால் விதியை மீறி,ஏற்கனவே நிர்ணயிக்கப்பட்டதை மீறி நம்மால எதுவும் செய்ய முடியாது சுந்தரி”என்றார்.
கண்களை துடைத்துக்கொண்டு தங்கள் பெரிய புள்ளையின் ரூமிற்கு சென்ற சுந்தரி நேராக சென்று அங்கு உள்ள ஒரு பெண்ணின் போட்டோவின் காலில் விழுந்து கதறிவிட்டார்.
“என்னை மன்னச்சிடுமா உன் உயிரை பரிச்ச பாவி நான் மாசு மறு இல்லாமல் மாமி மாமினு எவளோ அசிங்க படுத்துனாலும் சொட்டு மரியாதை குறையாம பேசுவியே உன்னை கொடுமைபடுத்த நான் எப்படித்தான் துணிஞ்சேன்னு எனக்கு தெரியல,
அன்னைக்கு நான் உன்னை பேசும் போதெல்லாம் என் புருஷன் உயிருத்தான் பெருசா தெரிஞ்சது,ஆனால் உன்னை கொன்னுட்டு இப்படி என் புள்ளைய பட்டமரமா நிற்க வச்சிட்டேனே, நான் பாவி,
நீ செத்து போனப்ப கூட இனி என் புருஷன் உயிருக்கு எந்த ஆபத்தும் இல்லைனு சுயம்நலமா நினைச்சிட்டேனே என் தாயி என்னை மன்னிப்பியா..
என் உயிர எடுத்துக்கிட்டு உன் உயிரை கொடுத்து அந்த கடவுள் என் புள்ளையோட வாழ்க்கையை திருப்பி கொடுப்பானா” என புலம்பி கொண்டிருந்தார்.
இதை எல்லாம் தடுக்க முடியாமல் வேதனையோடு அமைதியாக நின்றார் முருகன்.
அவர் அழுது புலம்பிக்கொண்டு இருப்பது அவன் காதில் கேட்டாலும் அவன் எதுவும் செய்யவில்லை.
மனைவி இறந்தவுடன் சிறிது நாட்கள் தன்னுணர்வு இல்லாமல் இருந்தவன் கொஞ்சநாட்கள் கழித்து தெளிந்தான்,
தன்னை அனைவரும் நோயாளி போல் பார்க்கவும் அதையே தனக்கான அடையாளமாய் மாற்றிக்கொண்டான்.
ஒரு பெண்ணை கல்யாணம் பண்ணி ,,அவள் வாழ்க்கையை அழித்த தனக்கு இது தேவையான ஒன்று தான் என்று தனிமையை அவன் நிரந்தர துணையாக்கி கொண்டான்.
சில நேரங்களில் தன் அம்மா தான் செய்த தவறை உணராமல் ஒரு சிறு பெண்ணின் வாழ்க்கையை அழித்துவிட்டதை உணராமல் இருப்பதை பார்க்கும் போதுதான் அவன் தன்னையும் மீறி கோபத்தில் எல்லாவற்றையும் போட்டு உடைப்பது கத்துவது எல்லாம்.
அப்படிபட்ட தன் அம்மா இன்று தான் செய்த தவறை உணர்ந்து கதறும் போது அவன் மனதில் ஏதோ ஒன்று இதமாவதை உணர்ந்தான்.
அவர் சொன்ன கடைசி வார்த்தையில் அவனுமே உடைந்துவிட்டான்.
எப்பொழுதுமே அன்பை மட்டும் காட்டும் அம்மா ,தன் மனைவியிடம் கோபமாக நடந்துகொண்டாலும் அவனிடம் பாசமாகவே நடப்பார் அதற்குமேல் அவனாலும் முடியவில்லை.
வேகமாக தன் இடத்தைவிட்டு எழுந்தவன் தன் அம்மாவின் அருகில் அமர்ந்து” அம்மா போதும் விடுங்க,அழாதீங்க,
அவளும் இவளோ கோழையா இருந்துருக்க வேண்டாம் விடுங்க, நீங்க அழாதீங்க,என்று தன் தாயை சமாதானப்படுத்தினான்.
சில வருடங்களுக்கு அப்பறம் தன் மகனின் குரலை கேட்டவரின் சந்தோசம் அதிகரிப்பதற்கு பதிலாக துக்கம் அதிகமாகி அவர் இன்னும் அழுதுவிட்டார்.
பின் ஒருவருக்கு ஒருவர் மன்னிப்பு கேட்டு சமாதானம் சொல்லி,சுந்தரி கண்ணனுக்கு சாப்பாடு ஊட்ட அதை முருகன் நிறைவுடன் பார்த்து கொண்டிருக்க, விஸ்வா வந்துவிட்டான்,
தன் அண்ணன் ஹாலில் அமர்ந்து கொண்டு தன் அன்னையிடம் சாப்பாடு ஊட்டிக்கொண்டு இருந்ததை பார்த்துவிட்டான்.
தன் அண்ணனின் கண்களில் எப்பொழுதும் தெரியும் ஒரு வெறுமை,வெறுப்பு எதுவும் இல்லாமல் தெளிவாக இருக்க அதை பார்த்த விஸ்வாவிருக்கு எல்லையில்லா சந்தோஷம்
அவனை கட்டிக்கொண்டு முத்தத்தால் அர்ச்சித்துவிட்டான் .
“என் சின்ன மருமகள் வந்த நேரம் என் புள்ளை எனக்கு கிடைச்சிட்டான் “என்று முகம் முழுவதும் சந்தோஷத்துடன் நடந்ததை பகிர்ந்துகொண்டார் சுந்தரி.
“சின்ன மருமகளா , டேய் விச்சு என்று அவன் வயிற்றில் குத்த, அவன் சிரித்து கொண்டே நடந்ததை கூறினான்.
கண்ணன் மிகவும் சிரமப்பட்டு தன் அம்மாவின் மேல் வரும் கோபத்தை விரட்ட போராடி வெற்றியும் கண்டான்.
மாலை வீட்டிற்கு வந்த ஜனனியும் கண்ணனை கண்ணீரால் அர்ச்சித்து விட்டாள்.
அதன் பின் வேலைகள் மல மல வென்று நடந்தது.,கண்ணனுக்கு நார்மல் செக்கப் செய்துவிட்டு விஸ்வா தனக்கு தேவையான சில விவரங்களை அந்த டாக்டரிடம் தெரிந்து கொண்டு மறுநாள் குடும்பம் முழுவதும் தமிழின் வீட்டிற்கு செல்லலாம்.. என் நினைத்து கண்ணனை அழைத்துக்கொண்டு மருத்துவமனை சென்றான்.
சென்றவனின் வேதனையை அதிக படுத்தியது அங்கு அவன் தெரிந்து கொண்ட விஷயங்கள்..உயிரோடு இருக்கும் போது இதய அறுவை சிகிச்சை செய்தது போல துடித்து போனான் விஷ்வா..
நேரடியாகவும் மறைமுகமாகவும் தன் மல்லிப்பூ பட்ட அத்தனை கஷ்டத்திற்கும் தானேதான் காரணம் என்று தெரிய வந்த தருணம் அப்ப அவன் கண்ட வலி வார்த்தையில் அடங்காது...
ஆணவனின் சர்வமும் அடங்கியது.தொண்டை அடைக்க சுயம் தொலைக்க கடினப்பட்டு தன்னை கட்டுக்கொள் கொண்டுவந்தவனின் மனம் சீக்கிரம் தன்னவளை சரி செய்ய வேண்டும் என்று சபதமே எடுத்தது..
நேற்றே அகலியின் குடும்பம் ஊருக்கு சென்றுவிட்டதால் தமிழ், காவியாஅகலி,சந்தோஷ் மட்டுமே இருந்தனர்.
சந்தோஷிடமும் ,தமிழிடமும் கண்ணனை அறிமுகப்படுத்திகியவன் சந்தோஷிடம்” டேய் எங்க டா என் பொண்டாட்டி” என்று கேட்டான்,
சந்தோஷ்” மச்சான் தேனுக்குட்டி டா” என்று விஸ்வாவின் பின்னாடி பார்த்து பதறினான்.
விஸ்வாவிருக்கு இதயம் ஒருமுறை நின்று துடிக்க திரும்பி பார்த்தான்.
அங்கு யாரும் இல்லை என்றதும் சந்தோஷை முறைக்க” அது எப்படி எப்படி என்னை கழட்டிவிட்டுட்டு ,உன் ஆபிஸ் வேலையும் என் தலையில கட்டிட்டு ஜாலியா போறல்ல அதுக்கு தண்டனை “என்றான்.
அவனை துரத்தி அடித்து கொண்டிருக்க அகலி வந்தாள்.
முழு வெள்ளை நிற சுடிதாரில் கையில் 2 நாட்களுக்கு முன் கிழித்து கொண்டதால் உண்டான கட்டுடன் தலைமுடியை இரண்டு பக்கமும் எடுத்து கேட்ச் கிளிப் போட்டு ,
கருப்பு நிற கடுகளவு போட்டுட்டேன் சிறு குங்கும கீற்றுடன்
அவன் அணிவித்த சிறிது தடிமனான தாலி செயின் அவளின் குட்டி கழுத்திருக்கு பெரிதாக தெரிய முகத்தை நிதர்சனமாக வைத்துக்கொண்டு வந்த தன்னவளை விழி ஆகலாமல் பார்த்தான்.
அவளை பார்த்ததும் தன் மல்லிப்பூவை தான் தவிக்கவிட்ட தருணங்கள் நியாபகம் வர நெருப்பில் நின்றான்..இருந்தும் தானும் கலங்கினால் யார் அவளை தேற்றுவது என்று தன்னை சமாதான படுத்துக்கொண்டான்...
வந்தவள் இயல்பு போல் சந்தோஷின் மணிக்கட்டை பிடித்துக்கொண்டு நின்றாள்.
அவன் பதட்டத்துடன் விஸ்வாவின் பெற்றோரை பார்க்கவே அவர்கள் இதமான சிரிப்புடன் “ அவள் உனக்கு குழந்தை மாறின்னு எங்களுக்கு தெரியும் சந்தோஷ்” என்றனர்.
அவனுக்கு நிறைவாக இருந்தது,அதே நிறைவுடன் ஜனனி பார்க்கவும் அவள் கண்களும் அதையே சொன்னது.
அகலியை கண்ணனுக்கு அறிமுகப்படுத்திவிட்டு அனைவரும் ஊருக்கு கிளம்பினர்.
சந்தோஷ் ஜனனியை வீட்டில் ட்ராப் செய்கிறேன் என்று சொல்லிவிட்டான்.
விஸ்வாவை காரை ஓட்ட சொல்லிவிட்டு,கண்ணன் முன்னேயும் ,முருகன் ,சுந்தரி, அகலி மூவரும் பின்னால் அமரந்தனர்.
விஸ்வா சுந்தரியிடம் “ அம்மா அவள் என் பொண்டாட்டி மா,நேத்துதான் எங்களுக்கு கல்யாணம் ஆகிருக்கு கொஞ்சம் ரொமான்ஸ் பண்ண விடாம என்ன இப்படி கார் ஓட்ட சொல்றீங்களே “ என்று சண்டை போட்டு கொண்டிருந்தான்.
( மெதுவாதான்).
“விச்சு இதை நீ உன் குட்டிமாட சொல்லி அவள் என்னைக்கு பயப்டாம வெட்கப்படுறாளோ,அன்னைக்கு உன் பொண்டாட்டி உன் கன்ரோல்.அதுவரை என் மருமகள் என் கூடத்தான்” என்றார்.
விஸ்வா தன் தாயை பொய்யாக முறைத்துக்கொண்டே காரை கிளப்பினான்.
வருவாள்..
கோழிகுஞ்சாட்டம் ..
உன் கையில் சுருண்டு நான் கிடக்கணும்...!
மஞ்சமே தேவை இல்லை
உன் மார்பில் மயங்கி நான் கிடக்கணும்.....
நீ....
பிச்சி பிச்சி என்னைத்திண்ண
பித்து நான் பிடிக்கணும்..
பிறந்த பலனெல்லாம்..
உன் அணைப்பிலே உணரனும்..
இச்சி இச்சி நீ கொடுக்க
நான் இன்பமா லயிக்கணும்..
இன்னதுன்னே தெரியாம
உன் உலத்துல நான் தொலையனும்....
இறுக்கமா நான் இருந்தா
உன் இதழொற்றல் கொடுக்கணும்..
இன்பமா நான் இருந்த
எனக்கு இனக்கமா நடக்கணும்...
வினாடி கூட பிரியாமல் உன் நூலாடையில்
நான் புதையனும்...
நோகாமல்,கோணாமல்... அதை நீ ரசிக்கணும்.....
இப்படி நொடிக்கு நூறு ஆசை இருக்க ... நூத்த கிழவி ஆகும்
முன்னே வந்துவிடு என் மாமா...
அவளை ஒரு நொடி கூட யோசிக்க விடாமல் தன் காரியத்தை கச்சிதமாக முடித்தான் விஸ்வா... அவன் அந்த செயினை போடும் வரையிலும் அவனுக்கு பதட்டம்தான்.
ஆனால் அவன் நினைத்த படி எதுவும் இல்லாமல் நல்ல படியாக அவர்களின் திருமணம் அரசு பதிவோடு முடிந்தது.
எல்லோருடைய பார்வையும் வித்யாசமாக தன் மேல் படுவதை புரியாமல் பார்த்துக்கொண்டிருந்தாள் அகலி.
அவன் அந்த செயினை கழுத்தில் போடும் போது அவள் உடலும் ஒரு முறை அதிர்ந்தே அடங்கியது.அவள் மனதில் பதிந்து போன விஷயங்கள் அதை தாண்டி அதிகம் யோசிக்க விடவில்லை.
அகலியின் உடல்நிலை ஓரளவு பரவாயில்லை என்று ஜனனி சொல்லவே அவளை டிஸ்சார்ஜ் செய்து எல்லோரும் தமிழின் வீட்டிற்கு வந்து விட்டனர்.
எல்லோரும் ஹாலில் அமர்ந்து பொதுவாக பேசிக்கொண்டிருந்தனர்.அப்பொழுது
சுந்தரி அகலியின் அப்பாவை நோக்கி ” அண்ணா எங்க பூர்வீக ஊருல வைகாசி திருவிழா ஆரம்பிக்க போறாங்க..ஒரு வாரம் முழுசும் ரொம்ப விசேஷமா இருக்கும்,
நீங்க எல்லோரும் குடுப்பத்தோடு கண்டிப்பா வரணும்,நாம எல்லோரும் போவதற்கு நான் ஜனனி அப்பாவை ஏற்கனவே ஏற்பாடு பண்ண சொல்லிட்டேன்,அகலிக்கும் மனசுக்கு ஒரு மாறுதலா இருக்கும் ”என்றார்.
ரத்தினம் “ இல்லமா அங்க எல்லாம் போட்டது போட்ட படி கெடக்கு... பாப்பாக்கு உடம்பு முடியலனோனதான் பார்க்க வந்தோம்... நான் ,அண்ணன், மூர்த்தி.மூன்றுபேரும் மூனுபக்கம் போனதா சமாளிக்க முடியும்,
மூர்த்தி” ஆமாங்க நான் பெத்துவச்சிருக்குறத தார் குச்சி வச்சி பின்னடியே விரட்டுனாதான் வேலை பார்ப்பான்,இல்லை படுத்து தூங்கிட்டு அரைபயலுவலோட சுத்திக்கிட்டு இருப்பான்,
அவனும் லோன் விஷயமா அலைஞ்சிட்டு இருக்கான் ,” என்றார்.
( அவன் சீன்ல இல்லனாலும் அவனை கலாய்க்காம இருக்கமாட்டீங்க போல பாவம் ராஜா).
சுந்தரிக்கும் அவர்கள் சொல்வது நியமாகவே பட்டது,தன் கணவனும்,தன் பிள்ளைகளும் தொழில் தொழில் என்று அலைவதை பார்த்தவர் ஆயிற்றே.
சரி என்று ஒத்துக்கொண்டவர்.” திருவிழாக்கு ஒரு நாள் முன்னாடியேவாவது கண்டிப்பா எல்லோரும் வரவேண்டும்" என்றும்
"இப்ப நாங்க அகலியையும் ,சந்தோஷையும் அலைச்சிக்கிட்டு போறோம்”என்றார்.
உடனே குறுக்க புகுந்த விஸ்வா” அம்மா சந்தோஷுக்கு கூட இங்க நிறைய வேலை இருக்குமா,அவன் கம்பெனில அவனுக்கு கொடுத்த வேலையை முடிச்சிட்டு ,அவன் அந்த வேலையை ரிசைன் பண்ண போறான்,இல்ல டா சந்தோஷ்” என்று அவனை அர்த்த பார்வை பார்த்தான்.
“நான் எப்படா அதெல்லாம் உன்னிடம் சொன்னேன்..நீ மட்டும் இல்லாமல் நான் மட்டும் எப்படி டா என் வேலையை பார்ப்பேன்,வேலையே உன் கம்பெனில தானடா” என்று நினைத்தவன்
அவனை முறைத்துக்கொண்டே “ ஆமா விஸ்வா” என்றவன்.
சுந்தரியிடம் திரும்பி அவன் சொன்ன அத்தனை விஷயங்களுக்கும் பெப்பர் ,காரம் எல்லாம் போட்டு கொஞ்சம் தூக்கலாகவே சொன்னான்,அவரும் நம்பி விட்டார். .
ஜனனியும் அவளுக்கு நிறைய அப்பாய்ன்மென்ட் இருப்பதால் 2 நாட்கள் கழித்து வருவதாக ஒப்புக்கொண்டாள்.
கடைசியாக அகலி ,விஸ்வா,முருகன்,சுந்தரி,டாக்டரிடம் கான்செல் செய்துவிட்டு கண்ணனையும் அழைத்துச்செல்வதாக முடிவுசெய்யப்பட்டது.
இவ்வளவு நேரம் வெறும் பார்வையாளராக இருந்த அகலிக்கு ஒன்னும் புரியவில்லை. மாமாவின் குடும்பத்தார் தீடீரென்று காட்டும் இவ்வளவு நெருக்கம்,அதேபோல் தன் குடும்பமும் நடந்து கொள்வது எல்லாம் வித்யாசமாக பட்டது.
கடைசியாக தான் மட்டும் அவர்களின் ஊருக்கு செல்லவேண்டும் என்றதும்,முனுக்கென்று கண்களில் கண்ணீர் வர “ நான் எங்கேயும் வரல” என்று அழுதுக்கொண்டே சொன்னாள்.
அவளின் அழுகையில் விஸ்வாவின் இலகு நிலை காணாமல் போய் குற்ற உணர்ச்சி தலை தூக்க அது கோபமாக உருமாறியது.
அவன் கோபமுகத்தை பார்த்தவள் அனிச்சை செயலாய் “ சந்தோஷ் “ என அவனிடம் செல்ல எழவே
விஸ்வா “ இருக்க இடத்த விட்டு நகர்ந்த நான் மனுசனா இருக்க மாட்டேன்” என்றான்.
அவள் பயபார்வையை பார்த்த சந்தோஷ் ”குழந்தை பயப்படுற டா விஸ்வா” என்க
டேய்”இன்னொரு தட இவளை கொழந்தைன்னு சொன்னா, உன்னை கொன்னுடுவேன் பாத்துக்க ,குழந்தையாம் குழந்தை,
அவளை சரி பண்ணனும் டா,அதுக்கு கொஞ்சிக்கிட்டு இருந்தா லாயக்கு படாது,முன்னாடியெல்லாம் எப்படி இருந்தவள் துரு துருன்னு"
அப்பெல்லாம் உன் குழந்தை என்னை எவளோ டார்ச்சர் பண்னிருக்கானு தெரியுமா, நான் தான் இவளுக்கு பயந்துகிட்டு எங்கயாவது ஒளிஞ்சிப்பேன்,
நீ நல்ல பெங்களூருல போய் எண்ஜாய் பண்ண,இவள்ட என்னை கோத்துவிட்டுட்டு,
(ரொம்ப பாதிக்க பட்டுருப்பானோ,
அந்த லவ் டார்ச்சர் தானடா விச்சுகுட்டி நான் எதுக்கு இருக்கேன் எல்லோரிடமும் நான் சொல்றேன்....என்னா அடி.. குழந்தையாம் குழந்தை...ம்க்கும்)
என்று கோபத்தில் ஆரம்பித்தவன் சிரிப்புடன் முடித்தான்.அங்கு உள்ள விஸ்வாவின் குடும்பத்தை தவிர பழைய அகலியின் டார்ச்சர் தெரியும் என்பதால் சிரிப்புடன் அமைதியாகி விட்டனர்.
அகலியின் பக்கம் திரும்பியவன் “என் கூட நீ ஊருக்கு வர யாரு வந்தாலும் வரலானாலும்,இன்னொரு தடை உன் கண்ணுல கண்ணீரோ,பயமோ தெரிந்தது இந்த விஸ்வா உயிரோட இருக்கமாட்டான்”.
அந்த வார்த்தையில்,அந்த பார்வையில் சொன்னதை செய்வேன் என்ற உறுதியை தவிர வேறொன்றும் இல்லை.
அவன் சொல்லிமுடித்தவுடன் அவள் கண்களில் கண்ணீர் அணைப்போட்டது போல நின்றது...அந்த பயத்தை கூட மிகவும் சிரமப்பட்டு கண்களில் தெரியாமல் மறைத்தாள்.
“அம்மா நீங்க கிளம்புங்க, வீட்ல போய் ட்ரெஸ்லாம் பேக் பண்ணிட்டு தமிழ் வீட்டுக்கு வந்துடுங்க,நான் அண்ணனுக்கு இன்னைக்கு செக்கப் இருக்குல அவனை நான் ஹாஸ்பிடல் அழைச்சிட்டு போய்ட்டு வந்துடுறேன்” என்றான்.
ஜனனி நேராக ஹாஸ்பிடல் செல்ல சுந்தரியையும்,முருகனையும்,அபார்ட்மெண்ட் வாசலில் இறக்கிவிட்டவன் ,” அப்பா அண்ணாவை கொஞ்சம் ரெடியா இருக்க வைங்க,நான் ஒரு அரை மணிநேரத்தில் வந்துடுறேன்” என்றவன் சென்றுவிட்டான்.
வீட்டுக்கு வந்த சுந்தரிக்கு தன் பெரிய மகனின் நினைவு வரவே..
“ ஏங்க கண்ணனோட இந்த நிலைமைக்கு நான்தானங்க காரணம்,இவளோ முட்டாளா இருந்து இத்தனை வருசமா இப்படி என் புள்ளைங்களோட வாழ்க்கையை பாலாக்கிட்டேனேங்க” என்று அழுத படி சொன்னார்.
முருகன் “ நூறு சதவிகிதம் நீ மட்டும் காரணம் இல்லை நானும்தான், அன்னைக்கு நீ செஞ்ச எல்லாத்தையும் நான் தடுத்திருந்தேனா இன்னைக்கு இந்த நிலமை யாருக்கும் வந்திருக்காது,ஆனால் விதியை மீறி,ஏற்கனவே நிர்ணயிக்கப்பட்டதை மீறி நம்மால எதுவும் செய்ய முடியாது சுந்தரி”என்றார்.
கண்களை துடைத்துக்கொண்டு தங்கள் பெரிய புள்ளையின் ரூமிற்கு சென்ற சுந்தரி நேராக சென்று அங்கு உள்ள ஒரு பெண்ணின் போட்டோவின் காலில் விழுந்து கதறிவிட்டார்.
“என்னை மன்னச்சிடுமா உன் உயிரை பரிச்ச பாவி நான் மாசு மறு இல்லாமல் மாமி மாமினு எவளோ அசிங்க படுத்துனாலும் சொட்டு மரியாதை குறையாம பேசுவியே உன்னை கொடுமைபடுத்த நான் எப்படித்தான் துணிஞ்சேன்னு எனக்கு தெரியல,
அன்னைக்கு நான் உன்னை பேசும் போதெல்லாம் என் புருஷன் உயிருத்தான் பெருசா தெரிஞ்சது,ஆனால் உன்னை கொன்னுட்டு இப்படி என் புள்ளைய பட்டமரமா நிற்க வச்சிட்டேனே, நான் பாவி,
நீ செத்து போனப்ப கூட இனி என் புருஷன் உயிருக்கு எந்த ஆபத்தும் இல்லைனு சுயம்நலமா நினைச்சிட்டேனே என் தாயி என்னை மன்னிப்பியா..
என் உயிர எடுத்துக்கிட்டு உன் உயிரை கொடுத்து அந்த கடவுள் என் புள்ளையோட வாழ்க்கையை திருப்பி கொடுப்பானா” என புலம்பி கொண்டிருந்தார்.
இதை எல்லாம் தடுக்க முடியாமல் வேதனையோடு அமைதியாக நின்றார் முருகன்.
அவர் அழுது புலம்பிக்கொண்டு இருப்பது அவன் காதில் கேட்டாலும் அவன் எதுவும் செய்யவில்லை.
மனைவி இறந்தவுடன் சிறிது நாட்கள் தன்னுணர்வு இல்லாமல் இருந்தவன் கொஞ்சநாட்கள் கழித்து தெளிந்தான்,
தன்னை அனைவரும் நோயாளி போல் பார்க்கவும் அதையே தனக்கான அடையாளமாய் மாற்றிக்கொண்டான்.
ஒரு பெண்ணை கல்யாணம் பண்ணி ,,அவள் வாழ்க்கையை அழித்த தனக்கு இது தேவையான ஒன்று தான் என்று தனிமையை அவன் நிரந்தர துணையாக்கி கொண்டான்.
சில நேரங்களில் தன் அம்மா தான் செய்த தவறை உணராமல் ஒரு சிறு பெண்ணின் வாழ்க்கையை அழித்துவிட்டதை உணராமல் இருப்பதை பார்க்கும் போதுதான் அவன் தன்னையும் மீறி கோபத்தில் எல்லாவற்றையும் போட்டு உடைப்பது கத்துவது எல்லாம்.
அப்படிபட்ட தன் அம்மா இன்று தான் செய்த தவறை உணர்ந்து கதறும் போது அவன் மனதில் ஏதோ ஒன்று இதமாவதை உணர்ந்தான்.
அவர் சொன்ன கடைசி வார்த்தையில் அவனுமே உடைந்துவிட்டான்.
எப்பொழுதுமே அன்பை மட்டும் காட்டும் அம்மா ,தன் மனைவியிடம் கோபமாக நடந்துகொண்டாலும் அவனிடம் பாசமாகவே நடப்பார் அதற்குமேல் அவனாலும் முடியவில்லை.
வேகமாக தன் இடத்தைவிட்டு எழுந்தவன் தன் அம்மாவின் அருகில் அமர்ந்து” அம்மா போதும் விடுங்க,அழாதீங்க,
அவளும் இவளோ கோழையா இருந்துருக்க வேண்டாம் விடுங்க, நீங்க அழாதீங்க,என்று தன் தாயை சமாதானப்படுத்தினான்.
சில வருடங்களுக்கு அப்பறம் தன் மகனின் குரலை கேட்டவரின் சந்தோசம் அதிகரிப்பதற்கு பதிலாக துக்கம் அதிகமாகி அவர் இன்னும் அழுதுவிட்டார்.
பின் ஒருவருக்கு ஒருவர் மன்னிப்பு கேட்டு சமாதானம் சொல்லி,சுந்தரி கண்ணனுக்கு சாப்பாடு ஊட்ட அதை முருகன் நிறைவுடன் பார்த்து கொண்டிருக்க, விஸ்வா வந்துவிட்டான்,
தன் அண்ணன் ஹாலில் அமர்ந்து கொண்டு தன் அன்னையிடம் சாப்பாடு ஊட்டிக்கொண்டு இருந்ததை பார்த்துவிட்டான்.
தன் அண்ணனின் கண்களில் எப்பொழுதும் தெரியும் ஒரு வெறுமை,வெறுப்பு எதுவும் இல்லாமல் தெளிவாக இருக்க அதை பார்த்த விஸ்வாவிருக்கு எல்லையில்லா சந்தோஷம்
அவனை கட்டிக்கொண்டு முத்தத்தால் அர்ச்சித்துவிட்டான் .
“என் சின்ன மருமகள் வந்த நேரம் என் புள்ளை எனக்கு கிடைச்சிட்டான் “என்று முகம் முழுவதும் சந்தோஷத்துடன் நடந்ததை பகிர்ந்துகொண்டார் சுந்தரி.
“சின்ன மருமகளா , டேய் விச்சு என்று அவன் வயிற்றில் குத்த, அவன் சிரித்து கொண்டே நடந்ததை கூறினான்.
கண்ணன் மிகவும் சிரமப்பட்டு தன் அம்மாவின் மேல் வரும் கோபத்தை விரட்ட போராடி வெற்றியும் கண்டான்.
மாலை வீட்டிற்கு வந்த ஜனனியும் கண்ணனை கண்ணீரால் அர்ச்சித்து விட்டாள்.
அதன் பின் வேலைகள் மல மல வென்று நடந்தது.,கண்ணனுக்கு நார்மல் செக்கப் செய்துவிட்டு விஸ்வா தனக்கு தேவையான சில விவரங்களை அந்த டாக்டரிடம் தெரிந்து கொண்டு மறுநாள் குடும்பம் முழுவதும் தமிழின் வீட்டிற்கு செல்லலாம்.. என் நினைத்து கண்ணனை அழைத்துக்கொண்டு மருத்துவமனை சென்றான்.
சென்றவனின் வேதனையை அதிக படுத்தியது அங்கு அவன் தெரிந்து கொண்ட விஷயங்கள்..உயிரோடு இருக்கும் போது இதய அறுவை சிகிச்சை செய்தது போல துடித்து போனான் விஷ்வா..
நேரடியாகவும் மறைமுகமாகவும் தன் மல்லிப்பூ பட்ட அத்தனை கஷ்டத்திற்கும் தானேதான் காரணம் என்று தெரிய வந்த தருணம் அப்ப அவன் கண்ட வலி வார்த்தையில் அடங்காது...
ஆணவனின் சர்வமும் அடங்கியது.தொண்டை அடைக்க சுயம் தொலைக்க கடினப்பட்டு தன்னை கட்டுக்கொள் கொண்டுவந்தவனின் மனம் சீக்கிரம் தன்னவளை சரி செய்ய வேண்டும் என்று சபதமே எடுத்தது..
நேற்றே அகலியின் குடும்பம் ஊருக்கு சென்றுவிட்டதால் தமிழ், காவியாஅகலி,சந்தோஷ் மட்டுமே இருந்தனர்.
சந்தோஷிடமும் ,தமிழிடமும் கண்ணனை அறிமுகப்படுத்திகியவன் சந்தோஷிடம்” டேய் எங்க டா என் பொண்டாட்டி” என்று கேட்டான்,
சந்தோஷ்” மச்சான் தேனுக்குட்டி டா” என்று விஸ்வாவின் பின்னாடி பார்த்து பதறினான்.
விஸ்வாவிருக்கு இதயம் ஒருமுறை நின்று துடிக்க திரும்பி பார்த்தான்.
அங்கு யாரும் இல்லை என்றதும் சந்தோஷை முறைக்க” அது எப்படி எப்படி என்னை கழட்டிவிட்டுட்டு ,உன் ஆபிஸ் வேலையும் என் தலையில கட்டிட்டு ஜாலியா போறல்ல அதுக்கு தண்டனை “என்றான்.
அவனை துரத்தி அடித்து கொண்டிருக்க அகலி வந்தாள்.
முழு வெள்ளை நிற சுடிதாரில் கையில் 2 நாட்களுக்கு முன் கிழித்து கொண்டதால் உண்டான கட்டுடன் தலைமுடியை இரண்டு பக்கமும் எடுத்து கேட்ச் கிளிப் போட்டு ,
கருப்பு நிற கடுகளவு போட்டுட்டேன் சிறு குங்கும கீற்றுடன்
அவன் அணிவித்த சிறிது தடிமனான தாலி செயின் அவளின் குட்டி கழுத்திருக்கு பெரிதாக தெரிய முகத்தை நிதர்சனமாக வைத்துக்கொண்டு வந்த தன்னவளை விழி ஆகலாமல் பார்த்தான்.
அவளை பார்த்ததும் தன் மல்லிப்பூவை தான் தவிக்கவிட்ட தருணங்கள் நியாபகம் வர நெருப்பில் நின்றான்..இருந்தும் தானும் கலங்கினால் யார் அவளை தேற்றுவது என்று தன்னை சமாதான படுத்துக்கொண்டான்...
வந்தவள் இயல்பு போல் சந்தோஷின் மணிக்கட்டை பிடித்துக்கொண்டு நின்றாள்.
அவன் பதட்டத்துடன் விஸ்வாவின் பெற்றோரை பார்க்கவே அவர்கள் இதமான சிரிப்புடன் “ அவள் உனக்கு குழந்தை மாறின்னு எங்களுக்கு தெரியும் சந்தோஷ்” என்றனர்.
அவனுக்கு நிறைவாக இருந்தது,அதே நிறைவுடன் ஜனனி பார்க்கவும் அவள் கண்களும் அதையே சொன்னது.
அகலியை கண்ணனுக்கு அறிமுகப்படுத்திவிட்டு அனைவரும் ஊருக்கு கிளம்பினர்.
சந்தோஷ் ஜனனியை வீட்டில் ட்ராப் செய்கிறேன் என்று சொல்லிவிட்டான்.
விஸ்வாவை காரை ஓட்ட சொல்லிவிட்டு,கண்ணன் முன்னேயும் ,முருகன் ,சுந்தரி, அகலி மூவரும் பின்னால் அமரந்தனர்.
விஸ்வா சுந்தரியிடம் “ அம்மா அவள் என் பொண்டாட்டி மா,நேத்துதான் எங்களுக்கு கல்யாணம் ஆகிருக்கு கொஞ்சம் ரொமான்ஸ் பண்ண விடாம என்ன இப்படி கார் ஓட்ட சொல்றீங்களே “ என்று சண்டை போட்டு கொண்டிருந்தான்.
( மெதுவாதான்).
“விச்சு இதை நீ உன் குட்டிமாட சொல்லி அவள் என்னைக்கு பயப்டாம வெட்கப்படுறாளோ,அன்னைக்கு உன் பொண்டாட்டி உன் கன்ரோல்.அதுவரை என் மருமகள் என் கூடத்தான்” என்றார்.
விஸ்வா தன் தாயை பொய்யாக முறைத்துக்கொண்டே காரை கிளப்பினான்.
வருவாள்..