Uthaya
எஸ்எம்எஸ் குழுமம் எழுத்தாளர்
ரஞ்சனி, வலியின் உச்சத்தில் பிரசவித்தாள், தனது ஆண்மகவை.
லதாவும், ராஜனும் மிகுந்த சந்தோசத்தில் இருந்தனர்.
ஆர்வமாக குழந்தையை வாங்கிய ரஞ்சனியின் கைகள், குழந்தையை உற்றுப் பார்த்ததும் உலகையே வெறுத்தாள்.
ஓரடி நீளமான குழந்தை, அதன் ஆறடி தந்தையின் நகலாகவே பிறந்திருந்தான். குழந்தையை திரும்ப தாயிடம் கொடுக்க முற்பட்டவளுக்கு, குழந்தையின் அழுகையும், மார்பின் ஈரமும், அதை செய்யமுடியாமல் தடுத்தது.
யாரை வாழ்நாளில் திரும்ப பார்க்கவே கூடாது என நினைத்தாலோ, அவனையே கையில் ஏந்தி மார்பில் அணைக்கிறோம் என நினைத்தவள், உண்மையில் தன்னையே வெறுத்தாள்.
குழந்தைக்கு வாயை துடைத்து, ஏன்??? என்னைப்போல கண், காது, ஏதேனும் ஒன்று வந்திருக்கக்கூடாதா, என கண்களால் குழந்தையிடம் வினவினாள்.
குழந்தை, ரஞ்சனியின் கேள்விக்கு பதிலாக சிரிப்பை வழங்கியது. அதன் சிரிப்பு, முதல்முறை தனக்கு முத்தமிட்ட பவித்ரன், பின் வெட்கமா? கேலியா? யாதென பிரித்தறிய முடியாத ஒரு சிறு சிரிப்புடன், ரஞ்சனிக்கு நீருடன் வைர நகையை கொடுத்ததை நினைவூட்டியது.
ரஞ்சனியின் மனதில் காருக்குள் அன்று நடந்த காட்சி, அவனது பிரகாசமான முகம், மேலும் நினைவுகளை அப்புறப்படுத்த கண்களை இறுக்க மூடிக்கொண்டாள்.
கதவைத் தட்டும் ஓசையில் நிகழ்காலத்திற்கு தப்பித்து வந்தாள்.
வீடுவந்தவளுக்கு ஆரத்தியுடன், ஒரு லெட்டரும் கொடுத்தாள் நந்தினி.அது வேறொன்றுமில்லை, M.B.A தொடக்க வகுப்பகளுக்கான கல்லூரி அறிவிப்பு. கல்லூரி இன்னும் ஒருமாதத்தில் தொடங்க இருப்பதாக, கடிதத்தில் அறிவித்திருந்தது.
லதாவும், ராஜனும் மிகுந்த சந்தோசத்தில் இருந்தனர்.
ஆர்வமாக குழந்தையை வாங்கிய ரஞ்சனியின் கைகள், குழந்தையை உற்றுப் பார்த்ததும் உலகையே வெறுத்தாள்.
ஓரடி நீளமான குழந்தை, அதன் ஆறடி தந்தையின் நகலாகவே பிறந்திருந்தான். குழந்தையை திரும்ப தாயிடம் கொடுக்க முற்பட்டவளுக்கு, குழந்தையின் அழுகையும், மார்பின் ஈரமும், அதை செய்யமுடியாமல் தடுத்தது.
யாரை வாழ்நாளில் திரும்ப பார்க்கவே கூடாது என நினைத்தாலோ, அவனையே கையில் ஏந்தி மார்பில் அணைக்கிறோம் என நினைத்தவள், உண்மையில் தன்னையே வெறுத்தாள்.
குழந்தைக்கு வாயை துடைத்து, ஏன்??? என்னைப்போல கண், காது, ஏதேனும் ஒன்று வந்திருக்கக்கூடாதா, என கண்களால் குழந்தையிடம் வினவினாள்.
குழந்தை, ரஞ்சனியின் கேள்விக்கு பதிலாக சிரிப்பை வழங்கியது. அதன் சிரிப்பு, முதல்முறை தனக்கு முத்தமிட்ட பவித்ரன், பின் வெட்கமா? கேலியா? யாதென பிரித்தறிய முடியாத ஒரு சிறு சிரிப்புடன், ரஞ்சனிக்கு நீருடன் வைர நகையை கொடுத்ததை நினைவூட்டியது.
ரஞ்சனியின் மனதில் காருக்குள் அன்று நடந்த காட்சி, அவனது பிரகாசமான முகம், மேலும் நினைவுகளை அப்புறப்படுத்த கண்களை இறுக்க மூடிக்கொண்டாள்.
கதவைத் தட்டும் ஓசையில் நிகழ்காலத்திற்கு தப்பித்து வந்தாள்.
வீடுவந்தவளுக்கு ஆரத்தியுடன், ஒரு லெட்டரும் கொடுத்தாள் நந்தினி.அது வேறொன்றுமில்லை, M.B.A தொடக்க வகுப்பகளுக்கான கல்லூரி அறிவிப்பு. கல்லூரி இன்னும் ஒருமாதத்தில் தொடங்க இருப்பதாக, கடிதத்தில் அறிவித்திருந்தது.
