Uthaya
எஸ்எம்எஸ் குழுமம் எழுத்தாளர்
பவித்ரனின் ஒன்றுவிட்ட தம்பி ரஞ்சித், பவித்ரனைக் காண சத்யாதேவி வீட்டிற்குச் சென்றான்.
ரஞ்சித்திற்கு, பவித்ரன் ரோல் மாடல், அவனைப் போலவே, கல்லூரியில் படித்தவன், பட்டம் முடிந்த கையோடு, லண்டனில் அவன் படித்த கல்லூரிக்கே செல்ல, அவனிடம் வழிமுறைகளைக் கேட்கவும், அதற்குரிய புத்தகங்களை அவனிடமிருந்து இரவல் வாங்கிச்செல்லவும் வந்தான்.
சத்யாதேவிக்கு ரஞ்சித்தை மிகப்பிடிக்கும், படிப்பில் பவித்ரனுப்போலவே ஆர்வமாக இருந்தாலும், பவித்ரனிடம் இருக்கும் பிடிவாதமும் மூர்கத்தனமும் அவனிடம் இல்லாதது அதற்கு ஒரு காரணம்.
பவித்ரன் இல்லை வர எப்படியும் மூன்று நாட்களாவது ஆகும் என சத்யாதேவி சொன்னதும் ரஞ்சித் முகம் வாடினான்.
பெரியம்மா, அண்ணாட்ட புக் வாங்கிதான் நான் படிக்கணும் அப்ளை பண்ணணும், சரி அண்ணணோட போன் நம்பர் குடுங்க, என்றான்.
மலைப்பகுதியில் சிக்னல் சரியாகக் கிடைக்காமல் அவனது செல் உறங்கிவிட, அவர் லேண் லைனை நம்பரைத் தந்தார்.
பவித்ரனிடம் தொலைபேசியில் பேசி விவரங்களை அறிந்து கொண்டவன், அழைப்பை துண்டித்துவிட்டு, பெரியம்மா அண்ணா புக்க எடுத்துக்க செல்லீட்டாங்க நான் போய் எடுத்துக்கிறேன் என்றவன், முகம் மலர மாடி ஏறி ஓடினான்.
அவரும் சிரித்துக் கொண்டே தனது அலுவல்களை கவனிக்கச் சென்றார்.
சிறிது நேரத்தில் திரும்ப ஓடி வந்தவன், ஒரு புக் கிடைக்கல, வாங்க தேடிக்குடுங்க என சிறுபிள்ளையாய் அழைத்தான்.
அவனுக்கு மறுப்பு கூற விருப்பமில்லாமல் பவித்ரன் அறைக்குச் சென்றார் சத்யாதேவி.
புத்தக அலமாரிகளில் தேடியவர்கள், அடுத்ததடுத்து அவனது டிரா, பரன், அலமாரி என அனைத்திலும் துலாவ, சத்யா தேவின் கையில் ரஞ்சனியின் புகைப்படம் கிறுக்கி நாசம் செய்யப்பட்டதுடன் கூடிய ஒரு கடிதம் கிடைத்தது.
ரஞ்சனியின் புகைப்படம் முன்னால் பின் அடிக்கப்பட்டு இருந்தது, அந்த டிடக்டிவ் ரிப்போட், அதில் அவள் கண்கள் முழுதாக கிருக்கி அழிக்கப்பட்டு இருந்தது. இதை ஒரு நாலு வயது சிறுவன் செய்திருந்தால், அது விளையாட்டு அல்லது சேட்டை, கணவன் மனைவியின் படத்தை இப்படி நாசம் செய்தால், அப்போது அவளை என்ன செய்ய காத்திருக்கிறான் என்று நினைத்த மாத்திரத்தில் அவரது, இடது மார்பு சுருக்கென தைத்தது. மார்பில் கைவைத்தவர், அப்படியே மடக்கி கட்டிலில் அமர்ந்தார்.
பெரியம்மா இங்க இல்ல, அவங்க பழைய புக்கெல்லாம் எங்க இருக்கும் என்றான் அவரைப் பார்க்காமலே.
கீழ ஸ்டோர் ரூம் செல்வ்ல இருக்கும் என்றவர், அவன் நகர்ந்து சென்றதும் கடிதத்தை படிக்க ஆரம்பித்தார்.
அதில், ரஞ்சனியின் குண நலன்கள் முதலில் எழுதப்பட்டிருந்தது. அதைப்படித்தவரால் நம்ப இயலவில்லை. மிகவும் கருமையாக நடந்து கொள்வது, இரக்கமற்ற சுபாவம், கடை களிலோ, வெளியாட்களிலோ, தனக்கு ஆகாதவர்களை அவள் அடிக்கும் தந்திரம் என அனைத்தும் விவரிக்கப்பட்டிருந்தது.
எதிரிகளை, அவள் அழிப்பது, எழுதப்பட்டிருந்த இடத்தில் குறிப்பாக, பேனாவால் அடிக்கோடிடப்பட்டிருந்தது.
அடுத்து சில ரஞ்சனிக்கு தெரிந்த, போலீஸ், கடை டீலர் என பட்டியலிடப் பட்டிருந்தது. அடுத்தது கடையின் வேலை செய்பவரின் பெயர்கள், அதில் ரஞ்சனிக்கு அதிக விஸ்வாசமுள்ளவர்கள் வரை பட்டியலிடப் பட்டிருந்தது. மணி என்பவன் பெயர் கோடிடப்பட்டிருந்தது.
என்னவென புரியாத அவர் கடைசிபகுதியைத் திருப்ப, அதில் எழுதப்பட்டிருந்த பவித்ரனின் கையெழுத்தைக்கண்டு திடுக்கிட்டார்.
உன்ன அழிக்காம விடமாட்டேன் டி என எழுதி இருந்தது.
சத்யாதேவிக்கு, மகனின் குணம் நன்கு தெரியும், இந்த கடிதத்தை படித்ததும் மருமகளின் குணமும் புலப்பட்டது.
இதில் யாரால் யாருக்கு ஆபத்து என்றாலும் வலி அவருக்குத் தான்.
மடமடவென கடிதத்தை இருந்த இடத்தில் வைத்தவர் ஊட்டிக்கு அழைத்தார்.
ஊட்டியில் அடுத்து நடக்கப்போகும் ஆபத்தை க்உணர்ந்த வானமும் வெடித்து சிதறி, இடி முழங்கியது.
அதன் இடிமுழக்கத்தில், ஊட்டி தொலைபேசி இணைப்பு வேலைசெய்யவில்லை.
அடுத்து யாருக்கு கூப்பாடலாம் என எண்ணியவரிடம் ரஞ்சித் பெரியம்மா புக்கு கிடச்சிருச்சு நான் கிளம்புறேன் என்றான்.
அவனை உபசரிக்கக் கூட இல்லாமல் தலையாட்டி அனுப்பி வைத்தார்.
அடுத்து ரஞ்சனியின் அன்னை சத்யாதேவியை அழைத்தார்.
பவிமா நல்லாயிருக்கீங்களா? என்றவரிடம், ஒப்புக்காக பேசியரின் மனம் முழுவதும் எப்படி பவித்ரனை தொடர்பு கொள்வது என்ற எண்ணம் தான்.
அவர் ரஞ்சனீட்ட பேசி நாலுநாள் ஆகுது அவ போன் ஸ்விச் ஆப்னே வருது. அவ இருந்தா கொஞ்சம் குடுங்களேன் என்றதும் சத்யாதேவிக்கு பகீரென்றது.
பவி தனக்கும் பேசவில்லை, ரஞ்சனியும் பேசவில்லை, புதிதாக திருமணமானவர்களை தொந்தரவு செய்யக்கூடாது என பேசாமல் இருந்தால், ரஞ்சனி ஊட்டி சென்றதையே அவள் தாயிடம் கூறவில்லையா ஏன்? என்றவர் மனதில் ஏதோ தவறாகப்பட்டது.
ஹலோ, ஹலோ பவிமா.. என லதா கூப்பிட, அவளும், பவித்ரனும், ஊட்டிக்கு ஹனிமூன் போயிருக்காங்க, ரஞ்சனி உங்ககிட்ட ஒன்னும் சொல்லலியா என்றார் சத்யாதேவி.
என்ன பவிமா நீங்க, அவளுக்கு குளிர் ஒதுக்காதுன்னு சொன்னேனே, பின்ன எதுக்கு அனுப்புனீங்க, என்றார் லதா.
பவி உங்ககிட்ட நான் பேசிக்கிறேன்னு சொன்னானே, ஒன்னும் சொல்லலியா என்றார் சத்யாதேவி.
இல்லியே, இந்த பொண்ணும் சொல்லல, எனக்கு பயமா இருக்கு, அவளுக்கு, உடம்பு சரியில்லாம போச்சுன்னா ஒரு மணி நேரத்துல ஒரு இன்செக்சன் போடணும், இல்லாட்டி உயிருக்கே ஆபத்து, நீங்க பவிக்கு போன் பண்ணி உடனே வர சொல்லுங்க, பவிமா என்றார் லதா.
இப்பதான் பவி, ரஞ்சித்ட பேசினான், அதுக்குள்ள என்னமோ லைன் கிடைக்கல, எப்படியும் கொஞ்சநேரத்துல சரியாயிடும், நான் பேசி உடனே இரண்டுபேரையும் வர சொல்றேன், கவலப்படாதீங்க, என்றார் சத்யாதேவி.
திரும்பத்திருப்ப, ஊட்டிக்கு அழைத்தும் இணைப்பு கிடைக்கவில்லை. சத்யாதேவிக்கு, மகனின் மருமகள் மீதான வெறுப்பு, பழிஉணர்வைக் கடிதம் மூலம் கண்டவருக்கு இருப்பு கொள்ளவில்லை.
தானே சொன்று பார்ப்போம் என டிரைவருடன் ஊட்டிக்கு கிளம்பிவிட்டார்.
பலியாவாளா? பலிகொடுப்பாளா?
ரஞ்சித்திற்கு, பவித்ரன் ரோல் மாடல், அவனைப் போலவே, கல்லூரியில் படித்தவன், பட்டம் முடிந்த கையோடு, லண்டனில் அவன் படித்த கல்லூரிக்கே செல்ல, அவனிடம் வழிமுறைகளைக் கேட்கவும், அதற்குரிய புத்தகங்களை அவனிடமிருந்து இரவல் வாங்கிச்செல்லவும் வந்தான்.
சத்யாதேவிக்கு ரஞ்சித்தை மிகப்பிடிக்கும், படிப்பில் பவித்ரனுப்போலவே ஆர்வமாக இருந்தாலும், பவித்ரனிடம் இருக்கும் பிடிவாதமும் மூர்கத்தனமும் அவனிடம் இல்லாதது அதற்கு ஒரு காரணம்.
பவித்ரன் இல்லை வர எப்படியும் மூன்று நாட்களாவது ஆகும் என சத்யாதேவி சொன்னதும் ரஞ்சித் முகம் வாடினான்.
பெரியம்மா, அண்ணாட்ட புக் வாங்கிதான் நான் படிக்கணும் அப்ளை பண்ணணும், சரி அண்ணணோட போன் நம்பர் குடுங்க, என்றான்.
மலைப்பகுதியில் சிக்னல் சரியாகக் கிடைக்காமல் அவனது செல் உறங்கிவிட, அவர் லேண் லைனை நம்பரைத் தந்தார்.
பவித்ரனிடம் தொலைபேசியில் பேசி விவரங்களை அறிந்து கொண்டவன், அழைப்பை துண்டித்துவிட்டு, பெரியம்மா அண்ணா புக்க எடுத்துக்க செல்லீட்டாங்க நான் போய் எடுத்துக்கிறேன் என்றவன், முகம் மலர மாடி ஏறி ஓடினான்.
அவரும் சிரித்துக் கொண்டே தனது அலுவல்களை கவனிக்கச் சென்றார்.
சிறிது நேரத்தில் திரும்ப ஓடி வந்தவன், ஒரு புக் கிடைக்கல, வாங்க தேடிக்குடுங்க என சிறுபிள்ளையாய் அழைத்தான்.
அவனுக்கு மறுப்பு கூற விருப்பமில்லாமல் பவித்ரன் அறைக்குச் சென்றார் சத்யாதேவி.
புத்தக அலமாரிகளில் தேடியவர்கள், அடுத்ததடுத்து அவனது டிரா, பரன், அலமாரி என அனைத்திலும் துலாவ, சத்யா தேவின் கையில் ரஞ்சனியின் புகைப்படம் கிறுக்கி நாசம் செய்யப்பட்டதுடன் கூடிய ஒரு கடிதம் கிடைத்தது.
ரஞ்சனியின் புகைப்படம் முன்னால் பின் அடிக்கப்பட்டு இருந்தது, அந்த டிடக்டிவ் ரிப்போட், அதில் அவள் கண்கள் முழுதாக கிருக்கி அழிக்கப்பட்டு இருந்தது. இதை ஒரு நாலு வயது சிறுவன் செய்திருந்தால், அது விளையாட்டு அல்லது சேட்டை, கணவன் மனைவியின் படத்தை இப்படி நாசம் செய்தால், அப்போது அவளை என்ன செய்ய காத்திருக்கிறான் என்று நினைத்த மாத்திரத்தில் அவரது, இடது மார்பு சுருக்கென தைத்தது. மார்பில் கைவைத்தவர், அப்படியே மடக்கி கட்டிலில் அமர்ந்தார்.
பெரியம்மா இங்க இல்ல, அவங்க பழைய புக்கெல்லாம் எங்க இருக்கும் என்றான் அவரைப் பார்க்காமலே.
கீழ ஸ்டோர் ரூம் செல்வ்ல இருக்கும் என்றவர், அவன் நகர்ந்து சென்றதும் கடிதத்தை படிக்க ஆரம்பித்தார்.
அதில், ரஞ்சனியின் குண நலன்கள் முதலில் எழுதப்பட்டிருந்தது. அதைப்படித்தவரால் நம்ப இயலவில்லை. மிகவும் கருமையாக நடந்து கொள்வது, இரக்கமற்ற சுபாவம், கடை களிலோ, வெளியாட்களிலோ, தனக்கு ஆகாதவர்களை அவள் அடிக்கும் தந்திரம் என அனைத்தும் விவரிக்கப்பட்டிருந்தது.
எதிரிகளை, அவள் அழிப்பது, எழுதப்பட்டிருந்த இடத்தில் குறிப்பாக, பேனாவால் அடிக்கோடிடப்பட்டிருந்தது.
அடுத்து சில ரஞ்சனிக்கு தெரிந்த, போலீஸ், கடை டீலர் என பட்டியலிடப் பட்டிருந்தது. அடுத்தது கடையின் வேலை செய்பவரின் பெயர்கள், அதில் ரஞ்சனிக்கு அதிக விஸ்வாசமுள்ளவர்கள் வரை பட்டியலிடப் பட்டிருந்தது. மணி என்பவன் பெயர் கோடிடப்பட்டிருந்தது.
என்னவென புரியாத அவர் கடைசிபகுதியைத் திருப்ப, அதில் எழுதப்பட்டிருந்த பவித்ரனின் கையெழுத்தைக்கண்டு திடுக்கிட்டார்.
உன்ன அழிக்காம விடமாட்டேன் டி என எழுதி இருந்தது.
சத்யாதேவிக்கு, மகனின் குணம் நன்கு தெரியும், இந்த கடிதத்தை படித்ததும் மருமகளின் குணமும் புலப்பட்டது.
இதில் யாரால் யாருக்கு ஆபத்து என்றாலும் வலி அவருக்குத் தான்.
மடமடவென கடிதத்தை இருந்த இடத்தில் வைத்தவர் ஊட்டிக்கு அழைத்தார்.
ஊட்டியில் அடுத்து நடக்கப்போகும் ஆபத்தை க்உணர்ந்த வானமும் வெடித்து சிதறி, இடி முழங்கியது.
அதன் இடிமுழக்கத்தில், ஊட்டி தொலைபேசி இணைப்பு வேலைசெய்யவில்லை.
அடுத்து யாருக்கு கூப்பாடலாம் என எண்ணியவரிடம் ரஞ்சித் பெரியம்மா புக்கு கிடச்சிருச்சு நான் கிளம்புறேன் என்றான்.
அவனை உபசரிக்கக் கூட இல்லாமல் தலையாட்டி அனுப்பி வைத்தார்.
அடுத்து ரஞ்சனியின் அன்னை சத்யாதேவியை அழைத்தார்.
பவிமா நல்லாயிருக்கீங்களா? என்றவரிடம், ஒப்புக்காக பேசியரின் மனம் முழுவதும் எப்படி பவித்ரனை தொடர்பு கொள்வது என்ற எண்ணம் தான்.
அவர் ரஞ்சனீட்ட பேசி நாலுநாள் ஆகுது அவ போன் ஸ்விச் ஆப்னே வருது. அவ இருந்தா கொஞ்சம் குடுங்களேன் என்றதும் சத்யாதேவிக்கு பகீரென்றது.
பவி தனக்கும் பேசவில்லை, ரஞ்சனியும் பேசவில்லை, புதிதாக திருமணமானவர்களை தொந்தரவு செய்யக்கூடாது என பேசாமல் இருந்தால், ரஞ்சனி ஊட்டி சென்றதையே அவள் தாயிடம் கூறவில்லையா ஏன்? என்றவர் மனதில் ஏதோ தவறாகப்பட்டது.
ஹலோ, ஹலோ பவிமா.. என லதா கூப்பிட, அவளும், பவித்ரனும், ஊட்டிக்கு ஹனிமூன் போயிருக்காங்க, ரஞ்சனி உங்ககிட்ட ஒன்னும் சொல்லலியா என்றார் சத்யாதேவி.
என்ன பவிமா நீங்க, அவளுக்கு குளிர் ஒதுக்காதுன்னு சொன்னேனே, பின்ன எதுக்கு அனுப்புனீங்க, என்றார் லதா.
பவி உங்ககிட்ட நான் பேசிக்கிறேன்னு சொன்னானே, ஒன்னும் சொல்லலியா என்றார் சத்யாதேவி.
இல்லியே, இந்த பொண்ணும் சொல்லல, எனக்கு பயமா இருக்கு, அவளுக்கு, உடம்பு சரியில்லாம போச்சுன்னா ஒரு மணி நேரத்துல ஒரு இன்செக்சன் போடணும், இல்லாட்டி உயிருக்கே ஆபத்து, நீங்க பவிக்கு போன் பண்ணி உடனே வர சொல்லுங்க, பவிமா என்றார் லதா.
இப்பதான் பவி, ரஞ்சித்ட பேசினான், அதுக்குள்ள என்னமோ லைன் கிடைக்கல, எப்படியும் கொஞ்சநேரத்துல சரியாயிடும், நான் பேசி உடனே இரண்டுபேரையும் வர சொல்றேன், கவலப்படாதீங்க, என்றார் சத்யாதேவி.
திரும்பத்திருப்ப, ஊட்டிக்கு அழைத்தும் இணைப்பு கிடைக்கவில்லை. சத்யாதேவிக்கு, மகனின் மருமகள் மீதான வெறுப்பு, பழிஉணர்வைக் கடிதம் மூலம் கண்டவருக்கு இருப்பு கொள்ளவில்லை.
தானே சொன்று பார்ப்போம் என டிரைவருடன் ஊட்டிக்கு கிளம்பிவிட்டார்.
பலியாவாளா? பலிகொடுப்பாளா?
