Rishi24
எஸ்எம்எஸ் குழுமம் எழுத்தாளர்
அத்தியாயம் 07 
காலை.....
உயிரற்ற கொடி போல் படுத்திருப்பவளை பார்ப்பதற்கே கஷ்டமாகத் தான் இருந்தது அவனுக்கும்...
நடந்த அனைத்தையும் இவளிடம் சொல்லியிருக்க வேண்டும் என மனம் உணர்த்த குற்ற உணர்ச்சியில் தவித்துப் போனான் ரிஷி.
நடந்தது அனைத்தையும் தன் செல்வாக்கினால் அறிந்து கொண்டவன் அன்னயாவை எங்கு தேடியும் கிடைக்காமல் போப அவள் கிடைக்கவில்லை என்பது இன்னும் யோசிக்க வைத்தாலும் அஷ்வினியின் உடல் நிலை கருதி பேசாமல் இருந்தான்..... அதுவும் அவள் குணமாகும் வரை மட்டுமே....
அவளில் லேசாக அசைவு தெரியவும் அவசரமாக அவள் அருகில் வந்தவன் அவள் கையைப்பற்ற அவள் கண்களை திறந்து கொண்டாள்.
தன் கையை பிடித்து இருக்கும் அவன் கைகளையும் அவனையும் மாறி மாறி பார்த்து விட்டு கையை உறுவ முயல அவன் பிடி இன்னும் இருகியது.அவள் மனநிலையை புரிந்து கொண்டவனாக பேச வாய் எடுக்க முன் அவள்
" மிஸ்டர் தேவமாறுதன் எனக்கு டிவோர்ஸ் வேணும்...."
(அங்கே நேற்று தேவ் போய் இன்று தேவமாறுதன் இடம்பெற்றிருந்தது.)
என அதிரடியாய் கேட்டவளை பார்த்து அதிர்ந்ததில் எழுந்தே விட்டான்.... ஆனால் அவள் நேர் பார்வையில் எந்த மாற்றமுமில்லை...
தன்னை சுதாகரித்து தன் கைகளை கட்டிக் கொண்டு அவளை தீர்க்கமாக பார்த்தபடி
"இதுதான் உன் முடிவா?"
என்ற அவன் கேள்வியில் அவள்தான் உள்ளுக்குள் நொறுங்கிப் போனாள்.இருந்தும் விடாமல்
" ஆமா " என்று விட்டு அமைதியாகி விட அவன் எதுவுமே பேசாமல் வெளியேறி விட்டான்.
அவன் சென்றவுடன் அவள் கண்களில் இருந்து இருந்து தாரை தாரையாக கண்ணீர் வடிந்தது.
அவன் முடியாது என்றாலும் திரும்பவும் கேட்டிருப்பாள் தான்....ஆனால் அவனும் இதை அவளிடமிருந்து எதிர்பார்த்தது போன்று " இதுதான் உன் முடிவா?" என்று கேட்டு விட்டு போனது அவன் இன்னும் அவளை காதலிப்பதாகவே தோன்றியது.
அவன் வாழ்க்கை தான் விலகிப் போனால் சந்தோஷமாக இருக்கும் என்று மட்டுமே யோசித்தவள் தான் ஏன் அவனுக்காக யோசிக்கிறோம் என்பதை நினைக்க மறந்தாள்.இப்படியே யோசித்துக்கொண்டிருந்தவளுக்கு அவன் ஏதோ சொல்ல வந்தது ஞாபகம் வரவும் அவசரமாக எழுந்தவள் உடம்பில் முன்னைய தெம்பின்றி விழப் போக அவளை தாங்கியிருந்தான் ஆரவ்.
அவனை முறைத்து விட்டு மீண்டும் அமர்ந்தவளை புரியாது பார்த்து
"இப்போ எதுக்கு மொறக்கிற?" என்றான் வெடுக்கென.... அவனை கண்டு கொள்ளாமல் அமைதியாக இருக்கவும்
"அண்ணா எதுக்கு இப்போ கோவமா போறாங்க அஷ்வி...?" என்ற கேள்விக்கும் பதிலற்றுப் போக கடுப்பாகி விட்டான்.
"நேத்து நைட் அப்படி என்ன தாண்டி நடந்துது?" என்று கத்தி விட அவளும்
"ஆஹ்..... உன் அருமை அண்ணனோட வப்பாட்டி என்ன கடத்திட்டு போனா" என அவள் கோபத்தில் வார்த்தையை விட அடுத்த நொடி இடியென வந்து வந்து விழுந்தது ரிஷியின் அறை...
ஆரவ்விற்கு கூட என்ன வார்த்தை சொல்லிவிட்டாள் என கைகள் நடுங்கியது கோபத்தில்....
ரிஷியின் நிலையோ அதைவிட மோசம்... கண்ணெல்லாம் சிவந்து போய் கோபத்தை அடக்கமுடியாமல் அருகிலிருந்த தண்ணீர் கிளாஸை எடுத்து பொத்த அவன் வெப்பம் தாங்காமல் அதுவும் அவனுடைய கைகளில் சிதறி கையை பதம் பார்த்து இரத்தம் பீறிட்ட நேரம்... அவன் அறைந்ததிலிருந்து அதிர்ச்சியில் உறைந்திருந்தவள் அவன் கைகளில் இரத்தத்தை கண்டதும்
" ஐய்யோ ரத்தோம்... " என்றவாரே வர
"ஏய்...." என்ற அவனின் புதிய கர்ச்சனையில் நடுங்கிப் போனாள். இவனிடமிருந்து இப்படி ஒரு ஆக்ரோஷத்தை அவள் இதுவரை பார்த்ததே இல்லை...அதற்குள் ஆரவ் " அண்ணா..." என்று ஏதோ கூற போக அவனையும் தடுத்தவன் அவளை பார்த்து
" உன்கிட்ட இருந்து நான் இப்படி ஒரு வார்த்தய எதிர்பார்க்கலடி... நீ புரிஞ்சுக்குவன்னு நம்பினது தான் நான் செஞ்ச தப்பு.... அந்த நம்பிக்கை உடைஞ்சு போச்சு... இனிமேல் வராது......இப்படி நீ சொல்லிரக் கூடாதுன்னு தான் ஒனக்கு நான் புரிய வைக்க வந்தேன். ஆனா.. நீ என் மேல நம்பிக்கை வைக்காமல் பேசிட்ட.... எனக்கு உன் மேல.... உனக்கு என் மேல...நம்பிக்கை இல்லாத இந்த உறவு தேவ இல்ல..."
அவன் கோபமாக பேசி முடிக்க ஆரவ் தான் அதிகமாக அதிர்ந்து போனான்.இவளோ அவன் வார்த்தைகளில் கோபம் கொண்டு
" உங்களுக்கு மட்டும் என் மேல நம்பிக்கை இருந்துதா? நம்பிக்கை இல்லாததுனால தானே எதுவுமே சொல்லாம மறைச்சீங்க... உங்களுக்கு மட்டும் ஒரு நியாயம்... எனக்கு ஒரு நியாயமா? உங்க மேல நம்பிக்க...." இன்னும் என்னவெல்லாம் பேசி இருப்பாளோ அவளை தடுத்து
" நான் உன்கிட்ட பேசிட்டிருக்க வர்ல..." என்று விட்டு நகர ஆரவ் கால் வந்து பெல்கனிக்கு செல்ல வாசல்வரை சென்றவனை
" மிஸ்டர் தேவமாறுதன் " என்று அவனை அழைக்க கோபமாக திரும்பி
"இன்னும் என்னதாண்டி பிரச்சின..?" என கேட்கவும் கஷ்டப்பட்டு எழ
"ஏய் பாத்து... " என்று கூறிக்கொண்டே ஒரே எட்டில் அவளை பிடிக்க அதனை தட்டி விட்டவள்
"நா ரெத்தோம்னு உங்க கிட்ட வரும்போது நீங்க தடுத்தீங்கல்ல.... அப்போ நான் விழுகிறப்போவும் நீங்க பிடிக்க தேவையில்ல..." என்று அவள் பிடிவாதமாக நகர போக அவளை தன் கைகளில் ஏந்தியவன்
"திமிரும் பிடிவாதமும்..." என முனுமுனுக்க திமிரி கொண்டிருந்தவள் அவன் சொன்னதை கேட்டு
" உங்களுக்கு மட்டும் என்னவாம்... என்ன விட காரம் அதிகம் தான்..." என்று கோபப்பட்டாள்.
" இப்போ விடப் போறீங்களா இல்லையா?"
"உனக்கு எங்க போகணும்னு சொல்லு நானே விட்றேன்"
"ஒன்னும் தேவயில்ல... நான் கேக்கனும்னா நீங்க கைக்கு முதல்ல ஃபர்ஸ்ட் எய்ட் பண்ண விடனும்..."
என்று கேட்டு முறைத்தவளை இறக்கி விட்டவன் கப்பேர்டிலிருந்த ஃபர்ஸ்ட் எய்ட் கிட்டை எடுத்து வந்து அவளிடம் நீட்ட அவளும் எதுவும் பேசாமல் கட்டுப்போட்டுவிட்டு நிமிரவும் வெடுக்கென கையை எடுத்துவிட்டு எழுந்தவன்
"எங்க போகணும்னு சொல்லு..." என்றான் அவனும் பிடிவாதமாய்... அவள் தயங்கி நிற்க அவளை கொண்டு போய் பாத்ரூமிற்கு அருகில் நிறுத்தி விட்டு வெளியே நின்று கொண்டான். அவள் உள்ளே போய் வெளியே வரவும் மறுபடியும் தூக்கி கொண்டு போய் பெட்டில் சாயவைத்து அவன் எழுந்து
" நீ சொன்ன வார்த்தைக்கான தண்டனையை நீ அனுபவிச்சு தான் ஆகணும்..." என இறுகிய முகத்துடன் வெளியேறியவனை பார்த்து "இவன் தான் இவ்வளவு நேரம் அமைதியாக பேசியவனா?" என நினைக்கத் தோன்றியது அவளுக்கு....
விஷ்வாவிடம் இருந்து இரண்டு முறை கால் வந்து அடங்கியிருக்க மூன்றாம் முறை அதை அட்டெண்ட் செய்து காதில் வைக்க மறுமுனை
"ரிக்ஷி எனி ப்ராப்ளம்?"
"இ...இ..இல்ல சார்... ஒரு ப்ராப்ளமும் இல்ல..."
"இன்னிக்கு கோர்ட்டுக்கு வரலல்ல... அதான் கேட்டேன்"
" கொஞ்சம் தலைவலி சார்...அதான் லீவு.... ஒய் சார் எனி இன்பர்மேஷன்?"
"நத்திங் ரிக்ஷி பய்(bye)" என்று அவன் பேசி முடிக்க இவளும் " பய் சார்.. " என கட் பண்ணிவிட்டு நிமிர அவள் முன் முறைத்துக் கொண்டு நின்றிருந்தான் ஆரவ்....அவளும் அவனை முறைத்துவிட்டு முகத்தை திருப்ப
"ரொம்ப நல்லாருக்கு அஷ்வி..." என்றவனை பார்த்து கைகளை கட்டிக்கொண்டு
" தேங்க்ஸ் ஆரவ்" என திமிராக சொன்னவளை பார்த்தவனுக்கு இவளுக்கு என்ன தான் ஆகிவிட்டது என்று இருந்தது.இருந்தும் விடாமல்
" ஏண்டி இப்படி மாறிட்ட.. அதுவும் ஒரே நைட்டுகுள்ள அப்படி என்னதான் நடந்துது... அண்ணாவை ஏண்டி கஷ்டப் படுத்திட்டிருக்க... அப்படி என்ன மன்னிக்க முடியாத தப்பு பண்ணிட்டாருன்னு டிவோர்ஸுக்கு அப்ளை பண்ண சொல்லி இருக்க?"
என அடுக்கடுக்காக கேள்வி கேட்டவனை பார்த்து "ஹேஹ்... " என இகழ்ச்சி சிரிப்பொன்றை சிரித்தவள்
" நான் உன் அண்ணாவை கஷ்டப் படுத்துற மாதிரி தான் உனக்கு தெரியும்... ஏன்னா அவர் தானே உனக்கு முக்கியம்..." என்றவளின் கண்கள் கலங்க அதனை சமாளித்து
"இட்ஸ் ஓகே மிஸ்டர்.ஆரவ் உங்களுக்கு யாருக்குமே புரியவே வேண்டாம்.... நான் மாறிட்டேன்னே வெச்சிகோங்க..... ஆஹ்..... அப்புறம் என்ன கேட்ட.... அப்படி என்ன மன்னிக்க முடியாத தப்பான்னு கேட்டல்ல...?"என கேட்டுவிட்டு தன் மொபைலை எடுத்து அந்த போட்டோவை காட்ட அதிர்ச்சியில் உறைந்தவன் மெல்ல மெல்ல நேற்று என்ன நடந்திருக்கும் என யூகிக்க ஆரம்பித்தான். அவன் யூகம் பொய்க்கவில்லை "அனன்யா...."என பல்லை கடித்து அவளிடம் மென்மையாக
"அஷ்வி....சாரிடி..... உன் மனசு எனக்கு புரியுது.... பட் நான் அவளை பத்தி சொன்னதுக்கப்புறம் உன் வாழ்க்கையில நீ அண்ணாவோட இருக்கணுமா வேணாமான்னு? யோசி....ப்ளீஸ்டி நா சொல்றத கேளு...." என்றவன் அனன்யாவை பற்றி கூறத் தொடங்கினான்.
அண்ணா முன்னெல்லாம் இப்படி இல்ல அஷ்வி.... ரொம்ப சாஃப்ட் நேச்சர்... அவங்களை சுத்தி எப்பவுமே ஒரு கூட்டமே இருக்கும் அவ்வளவு கலகலப்பானவங்க.... எல்லோருக்கும் புடிச்ச கெத்து சீனியர் அவர்தான் தெரியுமா? எங்க என்ன பிரச்சனன்னாளும் ப்ராபசஸர்ஸ் கிட்ட கூட போகாம அவர் கிட்ட தான் வந்து நிப்பாங்க.... ஸ்ட்ரைக் பண்றதுனா கூட அவர்தான் எல்லாமே......
அவர் வாழ்க்கையில் எந்த ஒரு கொறயும் இல்ல... ராஜா மாதிரி வாழ்ந்தாரு.... எங்க அப்பா பேரு "ரகுநாத் தேவமாருதன்" நாங்க சின்ன வயசா இருக்கும்போதே இறந்துட்டாரு...நிம்மதியா ஓடிட்டு இருந்த வாழ்க்கையில் திடீர்னு வந்து சேந்தா " அனன்யா "
பிளாஷ்பேக் ஸ்டார்ட்.....
அன்று இன்டர் காலேஜ் கல்ச்சுரல்ஸ் என்பதால் காலேஜ் முழுவதுமே பரபரப்பாக இயங்கிக்கொண்ருந்தது... எப்பொழுதுமே அரட்டையடித்துக் கொண்டிருக்கும் ரிஷி கூட அன்றைய நாள் "காலேஜ் ஸ்டுடென்ட்ஸ் லீடர்" என்ற வகையில் டென்ஷனாக அங்குமிங்கும் ஓடிக் கொண்டிருந்தான். அவனுடைய நண்பர்கள் வருண், ரகு, ஹரிஷ், ஜெய் என பலர் இருந்தாலும் அவனுடைய உயிர் நண்பன் எப்போதும் " ராகேஷ் " தான்.....
ரிஷியை காணாமல் தேடிக் கொண்டிருந்த ராகேஷ் அப்போதுதான் பைக்கில் இருந்து இறங்கிய ஜெய்யிடம்
"டேய் ரிஷி எங்கடா?" என கேட்க இறங்கி தலையில் அடித்தவன் அழுவது போல்
" யேன்டா.....யேன்.... காலங்காத்தால வேற எவனுமே கெடக்கலன்னு என் கிட்ட வரியா?" எனவும்
" ஏன் மச்சான்?"
"படுபாவி.....இப்படி ஒன்னும் தெரியாத மாதிரி கேட்குறியேடா? இது ஒனக்கே பொறுக்குமா... நான் இப்போ தானேடா வந்தேன்.... எனக்கெங்கடா தெரியும் அந்த பேசிப்பேசியே கொள்றவனை பத்தி...." என்று அவன் கூறவும் சிரித்த ராகேஷ்
" சரி விடு.... இப்போ எதுக்கு அவன நெனச்சி கடுப்பாகுற?"
"பின்ன என்னடா பன்ன சொல்ற..... அவன் பண்ற டார்ச்சர் இருக்கே... கடவுளே!! " என்றவன் மீண்டும்
"அதுகூட பரவால்லடா.... பண்றதெல்லாம் பண்ணிட்டு அப்பாவி மாறி மூஞ்ச வேற வெச்சிகிட்டு "நான் அப்பாவி தானேன்னு?" கேப்பான் பாரு ஒரு கேள்வி.....ஷ்ஷப்பா.....அவன வெச்சிகிட்டு...." என்றவனின் பேச்சில் ராகேஷ் கத்தி கத்தி சிரிக்க இவ்வளவிற்கும் சொந்தமானவன் அங்கு ஆஜரானான்.
அவன் வழமையாக போடும் டிரஸ் போல் அல்லாமல் இன்று கல்சுரல்ஸ் என்பதால் ஃபார்மல் டிரஸ்ஸில் வந்திருப்பதைப் பார்த்த இருவருக்கும் ஹார்ட் அட்டாக் வராத குறை தான்.... ஏனெனில் அவன் தலையில் எப்போதும் சிம்புவின் குத்து படத்தில் வருவது போல் எப்போதும் ஒரு ஹெங்கி கட்டு இருக்கும்......கையிலும் கழுத்திலும் எப்பொழுது விழுவேன் என பார்த்துக் கொண்டிருக்கும் செயின் வேறு.... போடுவதெல்லாம் ஃபுல் ஸ்லீவ் டீ-ஷர்ட் தான் என்றாலும் அது முழங்கையை தாண்டி சென்றதே இல்லை.... எப்போதாவது போடும் ஒருநாள் ஷர்ட்டுக்கு அவன் பண்ணும் அலப்பறை இருக்கே.... ஹய்யோ....
ரவுடி போல் முழங்கை வரை மடித்து வைத்துவிட்டு அன்றைய நாள் பிரின்ஸிபாலிடம் வேலை வந்துவிட்டால் ஷர்ட்டை ஒழுங்காக போட்டு "அவன்தானாடா நீ " என அலற வைப்பான்.இப்படி இருப்பவன் இன்று மட்டும் ஆபீஷியல் ஃபார்மல் டிரஸ்ஸில் கோட் சூட் சகிதம் வந்து நிற்பது அவர்களுக்கு ஹார்ட் அட்டாக் வராதா? முதலில் கலைந்த ஜெய்
"அய்யோ கடவுளே....! நான் என்ன பண்ணேன்னு என் உசுர எடுத்தது மட்டுமில்லாமல் இவனுங்களையும் சேத்து எமலோகத்துக்கு அனுப்பி வெச்சிருக்க...?" என புலம்பவும் அவன் கிண்டலை புரிந்து கொண்ட ராகேஷ் ரிஷியின் டிரெஸ்ஸையும் அவனையும் மாறி மாறி பார்க்க அதை புரிந்தவனாக புன்னகை பூத்த ரிஷி
"நீ பொண்ணுங்கள அங்க கூட சைட் அடிக்கிறது பொறுக்காம என்னையும் சேர்த்து அனுப்பிச்சாருடா" என்று கண்ணடிக்க தன் குட்டு வெளிப்பட்டு விட்டதில் வாயை கப்பென மூடி விட "என்கிட்ட ஏன் அந்த பேசிப்பேசியே கொல்றவன பத்தி கேட்குற?" என்று ஜெய் கேட்டது சரியென்றே தோன்றியது. தனக்கருகில் நின்றிருந்த ராகேஷிடம்
"டேய் ராக்கி.. ரகு வருண் எல்லாம் எங்கடா? இங்க இன்னும் எவ்வளவு வேல இருக்கு..." எனவும் ராகேஷ்
"ரகு....ஹரி... வருவானுங்க ஆனால் சார் எந்திரிக்கவே பங்ஷன் முடிஞ்சிடும்...."
என சொல்லிக் கொண்டிருக்கும் போதே பைக்கில் வந்து இறங்கினர் ரகுவும் ஹரியும்.... பைக்கில் இருந்து குதித்து இறங்கிய ரகு வேறு ஏதோ அதிசய பிறவியை பார்ப்பது போல் அவனை சுற்றி சுற்றி பார்த்துக்கொண்டும் ஏதோ யோசித்துக் கொண்டும் இருக்க.... அவனை நிறுத்திய ரிஷி
"என்ன ரகு அண்ணா.... என்னாச்சு?" என கேட்கவும் அவன் கேட்ட விதத்தில் இரண்டடி பின்னால் நகர்ந்து ராகேஷின் காதில்
" ராக்கி.... நம்ம ஆர்.கே தானா இது?" என குசுகுசுவென ஏதோ கேட்க.... அதே மாதிரியே ஹரியும் ஜெய்யின் காதில் கேட்கவும் ரிஷி
"என்னடா பிரச்சின உங்களுக்கு.... நான் தான் ரிஷிகுமார்.... உங்க ஆர்.கே தான் என்னமோ பேய பாக்குற மாதிரி பாக்குறீங்க?" எனக் கேட்கவும் அவன் கலக்கத்தை பொறுக்காத ராகேஷ்
" இவனுங்கள விடு மச்சான்.... இவனுங்களுக்கு கண்ணுல ஏதோ கோளாறாம்.... நீ வாடா..." என்று விட்டு கழுத்தில் கை போட்டவாறே செல்ல அவர்களை பார்த்து கபடமில்லாமல் சிரித்துக்கொண்டனர் மற்ற மூவரும்...
இதற்கிடையில் பியூன் வந்து "ஆர்.கே... தம்பி உங்கள பிரின்சிபால் வர சொல்றாரு..." என்று விட்டு சென்றுவிட இவனும் அவர் பின்னால் சென்ற நேரம் அவன் இதயம் ஏனோ தடதடவென அடித்து கொண்டது......
அதற்கான விடையாக இங்கு வாசலில் மாணவர்கள் வரத்தொடங்கி இருக்க பாவாடை தாவணியில் தன் கூந்தல் காற்றில் அசைந்தாட கையில் ஒரு புக்கை இறுக்க பிடித்துக் கொண்டு தன் நண்பிகளுடன் பேசிக்கொண்டே அழகு சிலையென நடந்து வந்து கொண்டிருந்தாள் "அனன்யா"
எல்லோர் பார்வையும் அவள் மீது விழுந்து எழ ஆனால் பார்க்கவேண்டியவனோ அங்கு பிரின்சிபாலிடம் சண்டையில் இருந்தான்.
பிரின்சிபல் அறை....
ரிஷி எல்லா நிகழ்ச்சிகளையும் சரிபார்த்து கொடுத்திருக்க கடைசிநேரத்தில் பாட்டு பாட வேண்டிய ஒருவன் மட்டும் இன்று வராமல் சொதப்பி விட்டிருந்தான். அதை காரணம் காட்டி பிரின்சிபால் ஏச ஆர்.கே டென்ஷன் ஆகிவிட்டான்.... அவரிடம் வேறு ஒருவரை ஏற்பாடு செய்வதாக ஒன் அவராக பாடுபட்டு சமாதானம் பண்ணி விட்டு வெளியே வர பங்க்ஷன் தொடங்கியிருந்தது. என்னதான் செய்யப் போகிறோமோ என யோசித்துக்கொண்டே வாசலில் காலை வைத்தவன் அந்த வசீகரக் குரலில் சிலையாகிப் போனான்.
கண்ணை மூடி...."அன்பே... அன்பே... என் கண்ணில் விழுந்தாய்..!" என்று அவள் பாடும் லாவகம் அவன் இதயத்தை அசைத்து போட்டது. அவள் எனக்கானவள் என மனம் அடித்துச் சொன்னாலும் எப்போதும்போல் உள்மனம் அன்றே அவனை தடுத்தது. இருந்தும் அவன் தான் அதை கண்டுகொள்ளவில்லை... அதுவே அவனுடைய பின்னால் வாழ்க்கையின் பெரிய தப்பாக மாறிப்போனது. அவளை பிடித்திருந்தது மட்டுமே அப்போது அவன் மூளைக்குள் ஓடியது... வழமையாக இவ்வாறு பெண்களை பார்ப்பவனில்லை அவன்... ஆனால் இன்று அவள் குரல் அவனை அடித்து வீழ்த்தி அவள் பால் கட்டி இழுத்தது.
அந்த வசீகர குரலுக்கு சொந்தமான அவள்... தனக்கும் சொந்தமாக வேண்டும் என்ற நினைப்பே அவனுக்கு தித்தித்தது....."ச்சே என்ன நினைப்பு இது.." என தன்னை மீட்டுக் கொண்டு தன் உயிர் நண்பனை தேட அவன் ஜெய்யுடன் கதைத்துக் கொண்டிருக்க அவன் கண்கள் மீண்டும் அவளை வருடியது.... அவளை காண அங்கு செல்ல எத்தனிக்க அதற்குள் இவனை பிரின்சிபால் பிடித்துக் கொண்டு பாராட்ட ஆரம்பித்துவிட்டார்.அவள் கீழே இறங்கி கூட்டத்தில் கலந்து விட இவன் கண்கள் தான் தேடித்தேடி சோர்வாகிப்போனது.... அவளை தேடித்தேடி அவன் கண்கள் கூட்டத்தில் அலைபாய அப்போதும் விடாமல் இருப்பவரைப் பார்த்து
"யோவ் மரியாதையா என்ன விடு... இல்ல..." என்று விட்டு இவன் கூட்டத்தில் அவளைத் தேட அவள்தான் மாயமாகி போயிருந்தாளே!
தேடித்தேடி கலைத்துப் போயிருந்தவனின் தோளில் கை வைத்து திருப்பிய ராகேஷ்
" இங்க என்னடா பண்ணிட்டிருக்க... அங்க எவ்வளவு நேரமா உன்ன பிரின்ஸிபால் தேடுறார் தெரியுமா? வா போலாம்..."என இழுக்க அவன் கையை உதறியவன்
"நான் வர்ல... நீ போய் அந்த புகழ வாங்கிக்கோ.."
என்றவனை அதிர்ச்சியாக பார்த்தான் ராகேஷ் ஏனென்றால் அவன் இதுவரை யாரையும் உதறித்தள்ளி பேசியதே இல்லை.... எவ்வளவுதான் கோபம் இருந்தாலும் யாருக்கும் பதில் சொல்லாமல் கூட இருக்கமாட்டான்... அப்படி இருப்பவன் இன்று அவனுக்கு மிகவும் பிடித்த மனிதரான ராமமூர்த்தி - பிரின்சிபால் ஆப் வெற்றிவேல் காலேஜ் - இடம் செல்ல தன்னை அனுப்புகிறான் என்றால் இவனுக்கு என்ன தான் ஆயிற்று என்று இருந்தது. தன்னை அதிர்ச்சியாக பார்த்திருக்கும் ராக்கியை பார்த்து தன்னை குறித்தே சங்கடமாகி போக
"சாரி ராக்கி..ரியலி சாரிடா......வா போலாம்..." என கையை பிடித்து முன்னே செல்ல எத்தனிக்க அவன் கேட்ட கேள்வியில் அதிர்ச்சியாகி நின்றான் ஆர்.கே.... அவனில் பதிலற்றுப்போக மறுபடியும்
"யாரையாவது லவ் பண்றியா?" என்றான் அவனை திருப்பியபடி...
ராக்கேஷ் இப்படி கேட்பான் என எதிர்பார்க்காத ரிஷி விழிக்க
"சொல்லுடா....கேக்குறேன்ல..." என்று உலுக்க
"அது...வந்து..இல்ல மச்சி... ஆமா...அது.... மச்சான் தெரியலடா..." என உலற்ற அவனை கூர்ந்து பார்த்த ராகேஷ் புன் சிரிப்புடன்
"அத சொல்றதுக்கு ஏன்டா இவ்வளோ தயக்கம்...?" என்றுவிட்டு அவனை அணைத்துக் கொண்டு விடுவித்தவன்
"மச்சி நீ லவ் பன்றடா... நீ லவ் பன்ற.." என்று அவனிடம் சொல்ல அவனோ குழப்பத்துடன்
"இல்ல ராக்கி.... நான் இப்போதான் அந்த பொண்ண பார்த்தே இருக்கேன்.... அவ குரல்ல தான் ஷாக் ஆனேனே தவிற அவள புடிக்குமான்னு கேட்டா எனக்கே தெரியலடா..." என்று அவனை அடக்க
" பார்த்தா தானேடா லவ் வரும்.... நீ லவ் பண்ற..." என பிடிவாதமாய் மறுத்தவனின் கண்களில் ஏதோ ஒன்று பொய்யாகத் தெரிந்தது முதன் முறையாக.....
தொடரும்.......
28-03-2021.
காலை.....
உயிரற்ற கொடி போல் படுத்திருப்பவளை பார்ப்பதற்கே கஷ்டமாகத் தான் இருந்தது அவனுக்கும்...
நடந்த அனைத்தையும் இவளிடம் சொல்லியிருக்க வேண்டும் என மனம் உணர்த்த குற்ற உணர்ச்சியில் தவித்துப் போனான் ரிஷி.
நடந்தது அனைத்தையும் தன் செல்வாக்கினால் அறிந்து கொண்டவன் அன்னயாவை எங்கு தேடியும் கிடைக்காமல் போப அவள் கிடைக்கவில்லை என்பது இன்னும் யோசிக்க வைத்தாலும் அஷ்வினியின் உடல் நிலை கருதி பேசாமல் இருந்தான்..... அதுவும் அவள் குணமாகும் வரை மட்டுமே....
அவளில் லேசாக அசைவு தெரியவும் அவசரமாக அவள் அருகில் வந்தவன் அவள் கையைப்பற்ற அவள் கண்களை திறந்து கொண்டாள்.
தன் கையை பிடித்து இருக்கும் அவன் கைகளையும் அவனையும் மாறி மாறி பார்த்து விட்டு கையை உறுவ முயல அவன் பிடி இன்னும் இருகியது.அவள் மனநிலையை புரிந்து கொண்டவனாக பேச வாய் எடுக்க முன் அவள்
" மிஸ்டர் தேவமாறுதன் எனக்கு டிவோர்ஸ் வேணும்...."
(அங்கே நேற்று தேவ் போய் இன்று தேவமாறுதன் இடம்பெற்றிருந்தது.)
என அதிரடியாய் கேட்டவளை பார்த்து அதிர்ந்ததில் எழுந்தே விட்டான்.... ஆனால் அவள் நேர் பார்வையில் எந்த மாற்றமுமில்லை...
தன்னை சுதாகரித்து தன் கைகளை கட்டிக் கொண்டு அவளை தீர்க்கமாக பார்த்தபடி
"இதுதான் உன் முடிவா?"
என்ற அவன் கேள்வியில் அவள்தான் உள்ளுக்குள் நொறுங்கிப் போனாள்.இருந்தும் விடாமல்
" ஆமா " என்று விட்டு அமைதியாகி விட அவன் எதுவுமே பேசாமல் வெளியேறி விட்டான்.
அவன் சென்றவுடன் அவள் கண்களில் இருந்து இருந்து தாரை தாரையாக கண்ணீர் வடிந்தது.
அவன் முடியாது என்றாலும் திரும்பவும் கேட்டிருப்பாள் தான்....ஆனால் அவனும் இதை அவளிடமிருந்து எதிர்பார்த்தது போன்று " இதுதான் உன் முடிவா?" என்று கேட்டு விட்டு போனது அவன் இன்னும் அவளை காதலிப்பதாகவே தோன்றியது.
அவன் வாழ்க்கை தான் விலகிப் போனால் சந்தோஷமாக இருக்கும் என்று மட்டுமே யோசித்தவள் தான் ஏன் அவனுக்காக யோசிக்கிறோம் என்பதை நினைக்க மறந்தாள்.இப்படியே யோசித்துக்கொண்டிருந்தவளுக்கு அவன் ஏதோ சொல்ல வந்தது ஞாபகம் வரவும் அவசரமாக எழுந்தவள் உடம்பில் முன்னைய தெம்பின்றி விழப் போக அவளை தாங்கியிருந்தான் ஆரவ்.
அவனை முறைத்து விட்டு மீண்டும் அமர்ந்தவளை புரியாது பார்த்து
"இப்போ எதுக்கு மொறக்கிற?" என்றான் வெடுக்கென.... அவனை கண்டு கொள்ளாமல் அமைதியாக இருக்கவும்
"அண்ணா எதுக்கு இப்போ கோவமா போறாங்க அஷ்வி...?" என்ற கேள்விக்கும் பதிலற்றுப் போக கடுப்பாகி விட்டான்.
"நேத்து நைட் அப்படி என்ன தாண்டி நடந்துது?" என்று கத்தி விட அவளும்
"ஆஹ்..... உன் அருமை அண்ணனோட வப்பாட்டி என்ன கடத்திட்டு போனா" என அவள் கோபத்தில் வார்த்தையை விட அடுத்த நொடி இடியென வந்து வந்து விழுந்தது ரிஷியின் அறை...
ஆரவ்விற்கு கூட என்ன வார்த்தை சொல்லிவிட்டாள் என கைகள் நடுங்கியது கோபத்தில்....
ரிஷியின் நிலையோ அதைவிட மோசம்... கண்ணெல்லாம் சிவந்து போய் கோபத்தை அடக்கமுடியாமல் அருகிலிருந்த தண்ணீர் கிளாஸை எடுத்து பொத்த அவன் வெப்பம் தாங்காமல் அதுவும் அவனுடைய கைகளில் சிதறி கையை பதம் பார்த்து இரத்தம் பீறிட்ட நேரம்... அவன் அறைந்ததிலிருந்து அதிர்ச்சியில் உறைந்திருந்தவள் அவன் கைகளில் இரத்தத்தை கண்டதும்
" ஐய்யோ ரத்தோம்... " என்றவாரே வர
"ஏய்...." என்ற அவனின் புதிய கர்ச்சனையில் நடுங்கிப் போனாள். இவனிடமிருந்து இப்படி ஒரு ஆக்ரோஷத்தை அவள் இதுவரை பார்த்ததே இல்லை...அதற்குள் ஆரவ் " அண்ணா..." என்று ஏதோ கூற போக அவனையும் தடுத்தவன் அவளை பார்த்து
" உன்கிட்ட இருந்து நான் இப்படி ஒரு வார்த்தய எதிர்பார்க்கலடி... நீ புரிஞ்சுக்குவன்னு நம்பினது தான் நான் செஞ்ச தப்பு.... அந்த நம்பிக்கை உடைஞ்சு போச்சு... இனிமேல் வராது......இப்படி நீ சொல்லிரக் கூடாதுன்னு தான் ஒனக்கு நான் புரிய வைக்க வந்தேன். ஆனா.. நீ என் மேல நம்பிக்கை வைக்காமல் பேசிட்ட.... எனக்கு உன் மேல.... உனக்கு என் மேல...நம்பிக்கை இல்லாத இந்த உறவு தேவ இல்ல..."
அவன் கோபமாக பேசி முடிக்க ஆரவ் தான் அதிகமாக அதிர்ந்து போனான்.இவளோ அவன் வார்த்தைகளில் கோபம் கொண்டு
" உங்களுக்கு மட்டும் என் மேல நம்பிக்கை இருந்துதா? நம்பிக்கை இல்லாததுனால தானே எதுவுமே சொல்லாம மறைச்சீங்க... உங்களுக்கு மட்டும் ஒரு நியாயம்... எனக்கு ஒரு நியாயமா? உங்க மேல நம்பிக்க...." இன்னும் என்னவெல்லாம் பேசி இருப்பாளோ அவளை தடுத்து
" நான் உன்கிட்ட பேசிட்டிருக்க வர்ல..." என்று விட்டு நகர ஆரவ் கால் வந்து பெல்கனிக்கு செல்ல வாசல்வரை சென்றவனை
" மிஸ்டர் தேவமாறுதன் " என்று அவனை அழைக்க கோபமாக திரும்பி
"இன்னும் என்னதாண்டி பிரச்சின..?" என கேட்கவும் கஷ்டப்பட்டு எழ
"ஏய் பாத்து... " என்று கூறிக்கொண்டே ஒரே எட்டில் அவளை பிடிக்க அதனை தட்டி விட்டவள்
"நா ரெத்தோம்னு உங்க கிட்ட வரும்போது நீங்க தடுத்தீங்கல்ல.... அப்போ நான் விழுகிறப்போவும் நீங்க பிடிக்க தேவையில்ல..." என்று அவள் பிடிவாதமாக நகர போக அவளை தன் கைகளில் ஏந்தியவன்
"திமிரும் பிடிவாதமும்..." என முனுமுனுக்க திமிரி கொண்டிருந்தவள் அவன் சொன்னதை கேட்டு
" உங்களுக்கு மட்டும் என்னவாம்... என்ன விட காரம் அதிகம் தான்..." என்று கோபப்பட்டாள்.
" இப்போ விடப் போறீங்களா இல்லையா?"
"உனக்கு எங்க போகணும்னு சொல்லு நானே விட்றேன்"
"ஒன்னும் தேவயில்ல... நான் கேக்கனும்னா நீங்க கைக்கு முதல்ல ஃபர்ஸ்ட் எய்ட் பண்ண விடனும்..."
என்று கேட்டு முறைத்தவளை இறக்கி விட்டவன் கப்பேர்டிலிருந்த ஃபர்ஸ்ட் எய்ட் கிட்டை எடுத்து வந்து அவளிடம் நீட்ட அவளும் எதுவும் பேசாமல் கட்டுப்போட்டுவிட்டு நிமிரவும் வெடுக்கென கையை எடுத்துவிட்டு எழுந்தவன்
"எங்க போகணும்னு சொல்லு..." என்றான் அவனும் பிடிவாதமாய்... அவள் தயங்கி நிற்க அவளை கொண்டு போய் பாத்ரூமிற்கு அருகில் நிறுத்தி விட்டு வெளியே நின்று கொண்டான். அவள் உள்ளே போய் வெளியே வரவும் மறுபடியும் தூக்கி கொண்டு போய் பெட்டில் சாயவைத்து அவன் எழுந்து
" நீ சொன்ன வார்த்தைக்கான தண்டனையை நீ அனுபவிச்சு தான் ஆகணும்..." என இறுகிய முகத்துடன் வெளியேறியவனை பார்த்து "இவன் தான் இவ்வளவு நேரம் அமைதியாக பேசியவனா?" என நினைக்கத் தோன்றியது அவளுக்கு....
விஷ்வாவிடம் இருந்து இரண்டு முறை கால் வந்து அடங்கியிருக்க மூன்றாம் முறை அதை அட்டெண்ட் செய்து காதில் வைக்க மறுமுனை
"ரிக்ஷி எனி ப்ராப்ளம்?"
"இ...இ..இல்ல சார்... ஒரு ப்ராப்ளமும் இல்ல..."
"இன்னிக்கு கோர்ட்டுக்கு வரலல்ல... அதான் கேட்டேன்"
" கொஞ்சம் தலைவலி சார்...அதான் லீவு.... ஒய் சார் எனி இன்பர்மேஷன்?"
"நத்திங் ரிக்ஷி பய்(bye)" என்று அவன் பேசி முடிக்க இவளும் " பய் சார்.. " என கட் பண்ணிவிட்டு நிமிர அவள் முன் முறைத்துக் கொண்டு நின்றிருந்தான் ஆரவ்....அவளும் அவனை முறைத்துவிட்டு முகத்தை திருப்ப
"ரொம்ப நல்லாருக்கு அஷ்வி..." என்றவனை பார்த்து கைகளை கட்டிக்கொண்டு
" தேங்க்ஸ் ஆரவ்" என திமிராக சொன்னவளை பார்த்தவனுக்கு இவளுக்கு என்ன தான் ஆகிவிட்டது என்று இருந்தது.இருந்தும் விடாமல்
" ஏண்டி இப்படி மாறிட்ட.. அதுவும் ஒரே நைட்டுகுள்ள அப்படி என்னதான் நடந்துது... அண்ணாவை ஏண்டி கஷ்டப் படுத்திட்டிருக்க... அப்படி என்ன மன்னிக்க முடியாத தப்பு பண்ணிட்டாருன்னு டிவோர்ஸுக்கு அப்ளை பண்ண சொல்லி இருக்க?"
என அடுக்கடுக்காக கேள்வி கேட்டவனை பார்த்து "ஹேஹ்... " என இகழ்ச்சி சிரிப்பொன்றை சிரித்தவள்
" நான் உன் அண்ணாவை கஷ்டப் படுத்துற மாதிரி தான் உனக்கு தெரியும்... ஏன்னா அவர் தானே உனக்கு முக்கியம்..." என்றவளின் கண்கள் கலங்க அதனை சமாளித்து
"இட்ஸ் ஓகே மிஸ்டர்.ஆரவ் உங்களுக்கு யாருக்குமே புரியவே வேண்டாம்.... நான் மாறிட்டேன்னே வெச்சிகோங்க..... ஆஹ்..... அப்புறம் என்ன கேட்ட.... அப்படி என்ன மன்னிக்க முடியாத தப்பான்னு கேட்டல்ல...?"என கேட்டுவிட்டு தன் மொபைலை எடுத்து அந்த போட்டோவை காட்ட அதிர்ச்சியில் உறைந்தவன் மெல்ல மெல்ல நேற்று என்ன நடந்திருக்கும் என யூகிக்க ஆரம்பித்தான். அவன் யூகம் பொய்க்கவில்லை "அனன்யா...."என பல்லை கடித்து அவளிடம் மென்மையாக
"அஷ்வி....சாரிடி..... உன் மனசு எனக்கு புரியுது.... பட் நான் அவளை பத்தி சொன்னதுக்கப்புறம் உன் வாழ்க்கையில நீ அண்ணாவோட இருக்கணுமா வேணாமான்னு? யோசி....ப்ளீஸ்டி நா சொல்றத கேளு...." என்றவன் அனன்யாவை பற்றி கூறத் தொடங்கினான்.
அண்ணா முன்னெல்லாம் இப்படி இல்ல அஷ்வி.... ரொம்ப சாஃப்ட் நேச்சர்... அவங்களை சுத்தி எப்பவுமே ஒரு கூட்டமே இருக்கும் அவ்வளவு கலகலப்பானவங்க.... எல்லோருக்கும் புடிச்ச கெத்து சீனியர் அவர்தான் தெரியுமா? எங்க என்ன பிரச்சனன்னாளும் ப்ராபசஸர்ஸ் கிட்ட கூட போகாம அவர் கிட்ட தான் வந்து நிப்பாங்க.... ஸ்ட்ரைக் பண்றதுனா கூட அவர்தான் எல்லாமே......
அவர் வாழ்க்கையில் எந்த ஒரு கொறயும் இல்ல... ராஜா மாதிரி வாழ்ந்தாரு.... எங்க அப்பா பேரு "ரகுநாத் தேவமாருதன்" நாங்க சின்ன வயசா இருக்கும்போதே இறந்துட்டாரு...நிம்மதியா ஓடிட்டு இருந்த வாழ்க்கையில் திடீர்னு வந்து சேந்தா " அனன்யா "
பிளாஷ்பேக் ஸ்டார்ட்.....
அன்று இன்டர் காலேஜ் கல்ச்சுரல்ஸ் என்பதால் காலேஜ் முழுவதுமே பரபரப்பாக இயங்கிக்கொண்ருந்தது... எப்பொழுதுமே அரட்டையடித்துக் கொண்டிருக்கும் ரிஷி கூட அன்றைய நாள் "காலேஜ் ஸ்டுடென்ட்ஸ் லீடர்" என்ற வகையில் டென்ஷனாக அங்குமிங்கும் ஓடிக் கொண்டிருந்தான். அவனுடைய நண்பர்கள் வருண், ரகு, ஹரிஷ், ஜெய் என பலர் இருந்தாலும் அவனுடைய உயிர் நண்பன் எப்போதும் " ராகேஷ் " தான்.....
ரிஷியை காணாமல் தேடிக் கொண்டிருந்த ராகேஷ் அப்போதுதான் பைக்கில் இருந்து இறங்கிய ஜெய்யிடம்
"டேய் ரிஷி எங்கடா?" என கேட்க இறங்கி தலையில் அடித்தவன் அழுவது போல்
" யேன்டா.....யேன்.... காலங்காத்தால வேற எவனுமே கெடக்கலன்னு என் கிட்ட வரியா?" எனவும்
" ஏன் மச்சான்?"
"படுபாவி.....இப்படி ஒன்னும் தெரியாத மாதிரி கேட்குறியேடா? இது ஒனக்கே பொறுக்குமா... நான் இப்போ தானேடா வந்தேன்.... எனக்கெங்கடா தெரியும் அந்த பேசிப்பேசியே கொள்றவனை பத்தி...." என்று அவன் கூறவும் சிரித்த ராகேஷ்
" சரி விடு.... இப்போ எதுக்கு அவன நெனச்சி கடுப்பாகுற?"
"பின்ன என்னடா பன்ன சொல்ற..... அவன் பண்ற டார்ச்சர் இருக்கே... கடவுளே!! " என்றவன் மீண்டும்
"அதுகூட பரவால்லடா.... பண்றதெல்லாம் பண்ணிட்டு அப்பாவி மாறி மூஞ்ச வேற வெச்சிகிட்டு "நான் அப்பாவி தானேன்னு?" கேப்பான் பாரு ஒரு கேள்வி.....ஷ்ஷப்பா.....அவன வெச்சிகிட்டு...." என்றவனின் பேச்சில் ராகேஷ் கத்தி கத்தி சிரிக்க இவ்வளவிற்கும் சொந்தமானவன் அங்கு ஆஜரானான்.
அவன் வழமையாக போடும் டிரஸ் போல் அல்லாமல் இன்று கல்சுரல்ஸ் என்பதால் ஃபார்மல் டிரஸ்ஸில் வந்திருப்பதைப் பார்த்த இருவருக்கும் ஹார்ட் அட்டாக் வராத குறை தான்.... ஏனெனில் அவன் தலையில் எப்போதும் சிம்புவின் குத்து படத்தில் வருவது போல் எப்போதும் ஒரு ஹெங்கி கட்டு இருக்கும்......கையிலும் கழுத்திலும் எப்பொழுது விழுவேன் என பார்த்துக் கொண்டிருக்கும் செயின் வேறு.... போடுவதெல்லாம் ஃபுல் ஸ்லீவ் டீ-ஷர்ட் தான் என்றாலும் அது முழங்கையை தாண்டி சென்றதே இல்லை.... எப்போதாவது போடும் ஒருநாள் ஷர்ட்டுக்கு அவன் பண்ணும் அலப்பறை இருக்கே.... ஹய்யோ....
ரவுடி போல் முழங்கை வரை மடித்து வைத்துவிட்டு அன்றைய நாள் பிரின்ஸிபாலிடம் வேலை வந்துவிட்டால் ஷர்ட்டை ஒழுங்காக போட்டு "அவன்தானாடா நீ " என அலற வைப்பான்.இப்படி இருப்பவன் இன்று மட்டும் ஆபீஷியல் ஃபார்மல் டிரஸ்ஸில் கோட் சூட் சகிதம் வந்து நிற்பது அவர்களுக்கு ஹார்ட் அட்டாக் வராதா? முதலில் கலைந்த ஜெய்
"அய்யோ கடவுளே....! நான் என்ன பண்ணேன்னு என் உசுர எடுத்தது மட்டுமில்லாமல் இவனுங்களையும் சேத்து எமலோகத்துக்கு அனுப்பி வெச்சிருக்க...?" என புலம்பவும் அவன் கிண்டலை புரிந்து கொண்ட ராகேஷ் ரிஷியின் டிரெஸ்ஸையும் அவனையும் மாறி மாறி பார்க்க அதை புரிந்தவனாக புன்னகை பூத்த ரிஷி
"நீ பொண்ணுங்கள அங்க கூட சைட் அடிக்கிறது பொறுக்காம என்னையும் சேர்த்து அனுப்பிச்சாருடா" என்று கண்ணடிக்க தன் குட்டு வெளிப்பட்டு விட்டதில் வாயை கப்பென மூடி விட "என்கிட்ட ஏன் அந்த பேசிப்பேசியே கொல்றவன பத்தி கேட்குற?" என்று ஜெய் கேட்டது சரியென்றே தோன்றியது. தனக்கருகில் நின்றிருந்த ராகேஷிடம்
"டேய் ராக்கி.. ரகு வருண் எல்லாம் எங்கடா? இங்க இன்னும் எவ்வளவு வேல இருக்கு..." எனவும் ராகேஷ்
"ரகு....ஹரி... வருவானுங்க ஆனால் சார் எந்திரிக்கவே பங்ஷன் முடிஞ்சிடும்...."
என சொல்லிக் கொண்டிருக்கும் போதே பைக்கில் வந்து இறங்கினர் ரகுவும் ஹரியும்.... பைக்கில் இருந்து குதித்து இறங்கிய ரகு வேறு ஏதோ அதிசய பிறவியை பார்ப்பது போல் அவனை சுற்றி சுற்றி பார்த்துக்கொண்டும் ஏதோ யோசித்துக் கொண்டும் இருக்க.... அவனை நிறுத்திய ரிஷி
"என்ன ரகு அண்ணா.... என்னாச்சு?" என கேட்கவும் அவன் கேட்ட விதத்தில் இரண்டடி பின்னால் நகர்ந்து ராகேஷின் காதில்
" ராக்கி.... நம்ம ஆர்.கே தானா இது?" என குசுகுசுவென ஏதோ கேட்க.... அதே மாதிரியே ஹரியும் ஜெய்யின் காதில் கேட்கவும் ரிஷி
"என்னடா பிரச்சின உங்களுக்கு.... நான் தான் ரிஷிகுமார்.... உங்க ஆர்.கே தான் என்னமோ பேய பாக்குற மாதிரி பாக்குறீங்க?" எனக் கேட்கவும் அவன் கலக்கத்தை பொறுக்காத ராகேஷ்
" இவனுங்கள விடு மச்சான்.... இவனுங்களுக்கு கண்ணுல ஏதோ கோளாறாம்.... நீ வாடா..." என்று விட்டு கழுத்தில் கை போட்டவாறே செல்ல அவர்களை பார்த்து கபடமில்லாமல் சிரித்துக்கொண்டனர் மற்ற மூவரும்...
இதற்கிடையில் பியூன் வந்து "ஆர்.கே... தம்பி உங்கள பிரின்சிபால் வர சொல்றாரு..." என்று விட்டு சென்றுவிட இவனும் அவர் பின்னால் சென்ற நேரம் அவன் இதயம் ஏனோ தடதடவென அடித்து கொண்டது......
அதற்கான விடையாக இங்கு வாசலில் மாணவர்கள் வரத்தொடங்கி இருக்க பாவாடை தாவணியில் தன் கூந்தல் காற்றில் அசைந்தாட கையில் ஒரு புக்கை இறுக்க பிடித்துக் கொண்டு தன் நண்பிகளுடன் பேசிக்கொண்டே அழகு சிலையென நடந்து வந்து கொண்டிருந்தாள் "அனன்யா"
எல்லோர் பார்வையும் அவள் மீது விழுந்து எழ ஆனால் பார்க்கவேண்டியவனோ அங்கு பிரின்சிபாலிடம் சண்டையில் இருந்தான்.
பிரின்சிபல் அறை....
ரிஷி எல்லா நிகழ்ச்சிகளையும் சரிபார்த்து கொடுத்திருக்க கடைசிநேரத்தில் பாட்டு பாட வேண்டிய ஒருவன் மட்டும் இன்று வராமல் சொதப்பி விட்டிருந்தான். அதை காரணம் காட்டி பிரின்சிபால் ஏச ஆர்.கே டென்ஷன் ஆகிவிட்டான்.... அவரிடம் வேறு ஒருவரை ஏற்பாடு செய்வதாக ஒன் அவராக பாடுபட்டு சமாதானம் பண்ணி விட்டு வெளியே வர பங்க்ஷன் தொடங்கியிருந்தது. என்னதான் செய்யப் போகிறோமோ என யோசித்துக்கொண்டே வாசலில் காலை வைத்தவன் அந்த வசீகரக் குரலில் சிலையாகிப் போனான்.
கண்ணை மூடி...."அன்பே... அன்பே... என் கண்ணில் விழுந்தாய்..!" என்று அவள் பாடும் லாவகம் அவன் இதயத்தை அசைத்து போட்டது. அவள் எனக்கானவள் என மனம் அடித்துச் சொன்னாலும் எப்போதும்போல் உள்மனம் அன்றே அவனை தடுத்தது. இருந்தும் அவன் தான் அதை கண்டுகொள்ளவில்லை... அதுவே அவனுடைய பின்னால் வாழ்க்கையின் பெரிய தப்பாக மாறிப்போனது. அவளை பிடித்திருந்தது மட்டுமே அப்போது அவன் மூளைக்குள் ஓடியது... வழமையாக இவ்வாறு பெண்களை பார்ப்பவனில்லை அவன்... ஆனால் இன்று அவள் குரல் அவனை அடித்து வீழ்த்தி அவள் பால் கட்டி இழுத்தது.
அந்த வசீகர குரலுக்கு சொந்தமான அவள்... தனக்கும் சொந்தமாக வேண்டும் என்ற நினைப்பே அவனுக்கு தித்தித்தது....."ச்சே என்ன நினைப்பு இது.." என தன்னை மீட்டுக் கொண்டு தன் உயிர் நண்பனை தேட அவன் ஜெய்யுடன் கதைத்துக் கொண்டிருக்க அவன் கண்கள் மீண்டும் அவளை வருடியது.... அவளை காண அங்கு செல்ல எத்தனிக்க அதற்குள் இவனை பிரின்சிபால் பிடித்துக் கொண்டு பாராட்ட ஆரம்பித்துவிட்டார்.அவள் கீழே இறங்கி கூட்டத்தில் கலந்து விட இவன் கண்கள் தான் தேடித்தேடி சோர்வாகிப்போனது.... அவளை தேடித்தேடி அவன் கண்கள் கூட்டத்தில் அலைபாய அப்போதும் விடாமல் இருப்பவரைப் பார்த்து
"யோவ் மரியாதையா என்ன விடு... இல்ல..." என்று விட்டு இவன் கூட்டத்தில் அவளைத் தேட அவள்தான் மாயமாகி போயிருந்தாளே!
தேடித்தேடி கலைத்துப் போயிருந்தவனின் தோளில் கை வைத்து திருப்பிய ராகேஷ்
" இங்க என்னடா பண்ணிட்டிருக்க... அங்க எவ்வளவு நேரமா உன்ன பிரின்ஸிபால் தேடுறார் தெரியுமா? வா போலாம்..."என இழுக்க அவன் கையை உதறியவன்
"நான் வர்ல... நீ போய் அந்த புகழ வாங்கிக்கோ.."
என்றவனை அதிர்ச்சியாக பார்த்தான் ராகேஷ் ஏனென்றால் அவன் இதுவரை யாரையும் உதறித்தள்ளி பேசியதே இல்லை.... எவ்வளவுதான் கோபம் இருந்தாலும் யாருக்கும் பதில் சொல்லாமல் கூட இருக்கமாட்டான்... அப்படி இருப்பவன் இன்று அவனுக்கு மிகவும் பிடித்த மனிதரான ராமமூர்த்தி - பிரின்சிபால் ஆப் வெற்றிவேல் காலேஜ் - இடம் செல்ல தன்னை அனுப்புகிறான் என்றால் இவனுக்கு என்ன தான் ஆயிற்று என்று இருந்தது. தன்னை அதிர்ச்சியாக பார்த்திருக்கும் ராக்கியை பார்த்து தன்னை குறித்தே சங்கடமாகி போக
"சாரி ராக்கி..ரியலி சாரிடா......வா போலாம்..." என கையை பிடித்து முன்னே செல்ல எத்தனிக்க அவன் கேட்ட கேள்வியில் அதிர்ச்சியாகி நின்றான் ஆர்.கே.... அவனில் பதிலற்றுப்போக மறுபடியும்
"யாரையாவது லவ் பண்றியா?" என்றான் அவனை திருப்பியபடி...
ராக்கேஷ் இப்படி கேட்பான் என எதிர்பார்க்காத ரிஷி விழிக்க
"சொல்லுடா....கேக்குறேன்ல..." என்று உலுக்க
"அது...வந்து..இல்ல மச்சி... ஆமா...அது.... மச்சான் தெரியலடா..." என உலற்ற அவனை கூர்ந்து பார்த்த ராகேஷ் புன் சிரிப்புடன்
"அத சொல்றதுக்கு ஏன்டா இவ்வளோ தயக்கம்...?" என்றுவிட்டு அவனை அணைத்துக் கொண்டு விடுவித்தவன்
"மச்சி நீ லவ் பன்றடா... நீ லவ் பன்ற.." என்று அவனிடம் சொல்ல அவனோ குழப்பத்துடன்
"இல்ல ராக்கி.... நான் இப்போதான் அந்த பொண்ண பார்த்தே இருக்கேன்.... அவ குரல்ல தான் ஷாக் ஆனேனே தவிற அவள புடிக்குமான்னு கேட்டா எனக்கே தெரியலடா..." என்று அவனை அடக்க
" பார்த்தா தானேடா லவ் வரும்.... நீ லவ் பண்ற..." என பிடிவாதமாய் மறுத்தவனின் கண்களில் ஏதோ ஒன்று பொய்யாகத் தெரிந்தது முதன் முறையாக.....
தொடரும்.......
28-03-2021.
. இவன் ஒரு சிகரெட்டை எடுத்துக்கொண்டு பால்கனிக்கு போய் குடித்துக்கொண்டே நிலாவை வெறிக்க...
அஷ்வி....ப்ளீஸ்..." என வாசலை காட்ட இருவரையும் முறைத்துவிட்டு வெளியேறி விட அபியை ஒரு முறை திரும்பிப் பார்த்தவன் தானும் வெளியேறினான்.